Planörü çeken vincin ipleri gerildi ve planörümüz hareket etmeye başladı. Havalanırken sağ tarafıma baktım. Sanki gördüğüm, içinde olduğum planörün değil de benim kendi kanatlarımdı. Ayrıldığımız pistin gitgide küçüldüğünü gözlemleyebiliyordum. Planör vinçten ayrıldığında negatif G’nin etkisinden dolayı kanın bir anda vücudumun üst kısmına doğru yöneldiğini hissettim. Planörümüz dönerek yavaş yavaş irtifa alırken hoca bana planör hakkında bilgiler verdi. Planörün motorsuz olmasına rağmen nasıl uçtuğunu anlattı. Göstergelerden ve ne işe yaradıklarından bahsetti. Uçuş boyunca bana irtifamızın ve hızımızın kaç olduğunu sordu. Hepsine doğru yanıtları verdim. Yunuslama (Uçağın burnunun aşağı ve yukarı hareketi) hareketleri yaparken, planörün boşluğa girmesinden etkilenmediğimi görünce hoca; “aferin, senden iyi öğrenci olur” dedi. Bu sözden sonra kendime güvenim daha da artmış olmalı ki, bu sefer soruları hocaya ben sormaya başladım. Bu işe nasıl başladığından, 500 m. altımızdaki manzaranın güzelliğine kadar sohbetimiz hiç eksik olmadı uçuş boyunca. Hocayla yaptığımız bu sohbet ve uçuş benim havacılığa daha çok bağlanmamı sağladı. Çünkü onu daha iyi tanıyordum artık. Özellikle havacılığı hiç tanımayan biri, hoca ile birlikte benim yaptığım bu uçuşu yapsa, havacılığı kesinlikle sever diye düşünüyorum. Gerçekten çok güzel bir uçuş zevki yaşamıştım. Ama en güzeli, birkaç dakikalığına ve hocanın kontrolünde de olsa, o lövyeyi tutmak ve planörü kontrol etmekti. Bu anlatamayacağım kadar güzel bir duygu. Ve sonunda maalesef “kule, esas bacaktayız, tango” . Güzel bir iniş yaptık.

    Yere indikten sonra, hocayı annem ve babamla tanıştırdım. Hocanın onlarla konuşmasından ve bana umut dolu bakışlarından anladım ki, ben bu işi başarabilirim. Gerek uçarken, gerek uçuş sonrası kendimi çok iyi hissediyordum ve bu hissi her zaman yaşamak istediğimi çok iyi biliyorum. Beklediğim gibi uçuş sonrası havacılığa daha çok bağlandım. Daha sonraki birkaç gün boyunca bu uçuşun etkisinden kurtulamadım. Özellikle Türk Hava Kurumu’na ve hocalarıma, biz genç havacılık tutkunlarına uçuş zevkini yaşatabilmek için yaptıkları etkinlikler ve verdikleri imkanlar nedeniyle teşekkürlerimi sunuyorum. Benimle bu anımı daha önce paylaşmış olan tüm arkadaşlarıma ve sevgili Ercan Çetinerler’e desteklerinden dolayı teşekkür ediyorum. Son olarak, her zaman yanımda olan, benim en büyük destekçim, ailem, beni Eskişehir’e götürdüğünüz için teşekkürler............