Tam karşımızdaki görev durum levhasının yeni düzenlendiği hemen fark ediliyordu ve üzerinde 8 Ağustos 1964 tarihi okunuyordu. Görev bölümünde ise:

Resimde çeşitli büyüklükteki gemiler arasında hücumbotuna benzeyen bir gemiyi işaret ederek, "Bu gemi dün Erenköy'deki Türkleri top ateşine tuttu, onun için bu gemiyi batırmanızı, ancak karaya bir tek merminin düşmemesini istiyorum." emrini verdikten sonra yanımızdan ayrıldı.

Uçuş ve atış brifingleri yapıldıktan sonra paraşütlerimizi alıp filo'dan dışarı çıktığımızda dört F-100 uçağının tam karşımızdaki havuzda hazırlanmış olduğunu, uçakların altındaki roket podlarından ve sarkan bir sürü kırmızı emniyet kurdelelerinden anladım. Çardakta oturan arkadaşlarımın arasından geçip uçaklara doğru giderken hislerimi onlara belli etmemeye, sanki Osmaniye'deki atış sahasına gidiyormuş gibi mütevazı ve sakin görünmeye çalışıyordum. Halbuki heyecandan içim içime sığmıyordu. Komutanlarımın bu görev için beni de seçtiklerinden büyük bir gurur duyuyor ve bir an önce verilen görevi yerine getirmek için sabırsızlıktan titriyordum. (F-100 "Super Sabre" uçağının fotoğrafları ve teknik özellikleri için tıklayın)

Pırıl pırıl bir havada Torosları  aştıktan sonra alçalmaya başladık. Alanya üzerinden denize çıktığımızda silahlarımızı atışa hazır hale getirdik ve taktik kola geçerek elli metre irtifaya kadar indik. Denizin üzerinde adeta kayıyorduk. Bir süre sonra sol tarafta uzakta Beşparmak Dağları gözüktü ve biraz sonra da Kormaçit Burnu hizalarına geldik. Kol sağa kademeye geçti ve atış paterni için aralıklarımızı tam almıştık ki ÇAPOĞLU'nun tanınan sesi "Bir numara çekti." dedi. Patern irtifama çıkıp aşağıya baktığımızda resimde bize gösterilen hücumbotunun Gemikonağı iskelesinden henüz ayrılmış olduğunu ve açıkta demirlemiş iki büyük şilebe doğru ağır ağır yol aldığını gördüm. Bu sırada atış paterni kurulmuş ve dalış sırası bana gelmişti. Roket atışı için reflektör noktasını hücumbotunun tam ortasına koyup, atış menziline yaklaşırken birden bire hücumbotunun arkasında uzayan beyaz bir dümen suyu meydana geldi. O anda atış menziline girdiğim için roketleri ateşledim. 14 roketin birbiri peşine eklenmiş gibi hedefin göbeğine doğru gidişini keyifle seyrediyor ve içimden hücumbotunun işini bitirdim diye seviniyordum. Fakat bir acaiplik meydana geliyor ve hedef roketlerin altından sıyrılıyordu. Ben ise uçağın içinde yamulup bükülerek sanki roketleri geminin üzerine doğru güdümlemeye çalışıyordum. Hevesim kursağımda düğümlenip kalmıştı. Roketlerin hemen hepsinin geminin birkaç metre gerisinde denize gömülüp gittiğini, çıkardıkları su sütunlarının tepesinden geçerken büyük bir üzüntü ile gördüm. Yaptığım hata bir balyoz gibi kafama vurdu. Aynı hatayı arkadaşlarımın da yapmaması için hemen telsizle nişan noktasını geminin burnuna kaydırmalarını ikaz ettim. Çünkü o güne kadar hareketli hiçbir yer hedefine fiili atış eğitimi yapmamıştık. Hücumbotu ise roketlerin ateşlenmesinden hedefe ulaşmasına kadar geçen zaman içinde yüksek sürati sayesinde yerini değiştiriyor ve vurulma ihtimalini azaltmaya çalışıyordu.