Gaziemir uçuculuk hayatımın başladığı ilk mekan olduğu için hepimizin hatırasında ayrı bir yeri vardır. O zamanlar Gaziemir'de ilk uçuşa Magister ve Uğur uçakları ile başlanırdı. Bizim grup veya bizden bir önceki grup T-34 uçaklarıyla başlamıştı. Ancak T-34'ler yetmediği için Magister'lerle uçmaya devam ediliyordu.Benim ilk hocam hemşerim olduğunu sonradan öğrendiğim rahmetli Astsubay Şükrü Kocabaş'tı. Uçuşa T-34 ile başlamamda kendisinin katkısı olduğunu tahmin ediyorum. Ne de olsa T-34'ler yeni, emniyetli uçaklardı. T-34' leri gerçekten sevmiştik. Bir postada 3-4 talebe vardı. Hocalar talebenin hepsini uçurabilmek için sorti aralarında uçaktan inmez, uçak çalışır vaziyette diğer öğrencisini beklerdi. Bir sonraki sortiyi bekleyen talebe ise, hocasına köfte ekmek getirirdi ve hoca bunu uçakta yerdi. Nasıl ki sucuklu yumurta 1960’lı, 1970'li yıllarda pilotların milli yemeği olduysa ekmek arası köfte de o zamanların yemeğiydi. Şimdiki Hava Kuvvetlerimizde, pilotların sahip olduğu çağdaş beslenme felsefe ve uygulamaları düşündükçe, o zamanların bu beslenme tarzını değişik duygularla anmaktan kendimi alamıyorum.

T-34 uçağı ile 15-20 sorti uçup başlangıç uçuşunu bitirdikten sonra T-6 uçaklarına başladık. T-6 uçağı "arkadan bekli" hassas, rule kaçırmaya çok müsait bir uçaktı. Zannediyorum hepimizin bu uçakla ilgili çok fazla anısı vardır. İlk hocam bir güzü yeşil, bir gözü mavi olan Astsubay Mehmet ÖZMEN idi. Bilahare Astsubay Hulki ÖZEL'le devam ettim. Her ikisi de dünya tatlısı, efendi, fevkalade insanlardı. Minnetle, şükranla, saygıyla anıyorum kendilerini.