Üs Komutanı Halit TOROSLU, Harekât Komutanı Kur.Alb. Sermet YÜZER. Her ikisi de F-104 uçağından intibak öğretmeni olduğum iki Komutanım. Onların iyi görüşleri ve takdirleri diyelim; 1969 yılının F-104 birliklerinden en fazla uçuş saati olarak o yıl Hava Kuvvetleri Komutanı Org. Muhsin BATUR’dan aldığım başarı ödülü nedeniyle İtalya’ya planlanan bir günlük NATO tatbikatına gidecek 4 uçağa beni de 4 numara olarak ilave etmişler. Gitmeden önce Harekât Komutanı bizleri topladı ve kısaca “Sizlere ödül olarak tatbikat süresi olan bir günden daha fazla kalabileceğiniz şekilde görevlendiriyorum. Ancak bu süre bir haftayı geçmesin. Ayrıca göreviniz sadece GROSETTO olmasına rağmen İtalya’dan birkaç meydan dolaşabilirsiniz, iyi uçuşlar” diyerek bizleri uğurladı. Sonradan öğrendik ki; Harekât Komutanını bu büyük inisiyatifi kullanmaya sevk eden Bnb. GÖYNÜMER’in daha önceki bazı temasları imiş. O yıl Milano’da San Siro Stadında Manchester United - Milan Şampiyon Kulüpler Kupa Maçı var ve tatbikatın bir gün sonrasına denk geliyor. Bizim planımızda oraya gidip maçı seyretmeye göre ayarlanıyor. Zira GÖYNÜMER ve DURMUŞLAR futbol hastası.

Sabah erkenden 4 uçak kalktık, rotamız ilk durağımız olacak Napoli yakınındaki NATO Üs’sü. Hiçbir problemle karşılaşmadan meydana indik, ancak inmeden önce ilk baştan radarımın XMTR lambası yandı. (Pals yayını yok anlamına geliyor) ardından Scop söndü, ancak pek aldırmadım, hem radara pek fazla ihtiyaç olmayacaktı ve hem de arızayı yazarak düzelttirme imkanım olacaktı. Arızayı yazdım ve yetkili bakım ekibine tam anlamıyla izah ettikten sonra uçuş kıyafetlerimizi değiştirdik ve Napoli’nin yolunu tuttuk.

Napoli Karargahına ilk defa gidiyordum, daha önce Kuzey İtalya’da Villa Franka meydanına 1964 yılında F-84F uçakları ile gelmiştim. Ama Güney İtalya’yı görmemiştim. Karargaha geldiğimizde bizleri birkaç havacı subay karşıladı, onların arasında çok yakından tanıdığım Albay Şefik AKTUĞLU’da bulunuyordu.

Konser; bir yıl önce San Remo şarkı yarışmasını kazanmış meşhur Zingara şarkısının solisti İva Zanicki tarafından verilmekte idi ve bizler buna son derece memnun olmamızın yanında, bu büyük tesadüfe şaşırdık kaldık. Şehir turundan sonra bir ara Alb. Şefik AKTUĞLU bizi evine götürdü, ikramlarda bulundu, eşi beni Tğm. rütbesinde tanıdığı için oğlum diye hitap ediyordu. Çok kısa zamanda kaynaştık, arkadaşlarım bu ailenin yakın ilgisinden son derece memnun kalmışlardı.

Ertesi günü bizi, alışveriş yapmak ve biraz da Napoli’deki önemli yerleri göstermek için götürdüler. Daha önce burada görev yapanların defalarca anlattığı yerleri gün boyunca gezdirdiler. Akşam olunca Subay Kulübünde bizler için ayrılan masada yerlerimizi aldık. İva Zanicki’nin konseri harikaydı. O akşam; hatıralarımızda, unutulmaz bir anı olarak yerini aldı.

Kapıya geçerken aniden yukarıya bir çekiş yaptılar ben yerime yerleşemeden gözden kayboldular. Derhal sağa doğru tahmini birkaç derece döndüm ve pike flaplı alçalmaya devam ettim. Daha önce aldığımız meteoroloji raporu bulut alt tavanının 1000 feet civarında olduğunu bildirmişti. Kaide dönüşü irtifaına geldiğimde dönüşe başladım ancak bir-iki derece daha düşük açıyla dönüyordum ki biraz açıklarında olayım ve çarpışma ihtimali doğmasın. O anda içimden; ah bir radarım faal olsaydı hiç olmazsa diye geçiriyordum. Zira GROSETTO alçalma ve kaide dönüşü ve son yaklaşma deniz üzerinde yapılıyordu ve meydan yüksekliği deniz seviyesine yakındı. Normal dönüşe ve alçalmaya devam ettim. Bu arada lider ve üç numara beni aramaya başladı. Tam o sırada ben çok hatalı göstermesine rağmen sulu pusuladan yön tayin etmeye çalışıyordum ki yatışımı düzeltip onun düzelmesini bekliyor sonra tekrar dönüşe giriyordum.

Birdenbire altımda denizi gördüm ve uçağı yavaşça toparladığımda 50 solumda yaklaşık 1500’ uzaklıkta üç uçağı gördüm ve hemen yaklaşıp alttan kapı pozisyonunda kola girdim ve hiç sesimi çıkartmadım. Lider GCA kanalına geçirdi kolu ve üç numaraya beni devamlı aramasını söyledi. Ben muziplik olsun ve biraz da onların hatasından bu duruma düştüm diye kısa bir süre daha saklandım ve sonra soldan seri bir çıkışla kendimi gösterip kola girdiğimde rahat bir nefes aldıklarını tahmin ediyorum.

O akşam misafirhanede kalacaktık ve trenle bir-iki saatlik mesafede olan Roma’ya gitmek için sabırsızlanıyorduk Trenle Roma’ya indik ve bu benim ilk gelişimdi. Gece geç saatlere kadar dolaştık ve Üs’se döndük.

Ertesi gün denetlemeleri olduğundan bize sabah erken saatlerde değil de daha geç bir kalkış saati önermişlerdi. Klerans almaya gittiğimizde; şiddetli rüzgar nedeniyle uçuşu kestiklerini ve bizimde mümkünse beklememizi bildirdiler. Verdikleri rüzgar 900 den zaman zaman 30-32 knot. Gerçekten hamleli bir rüzgar vardı ve dün yaklaşan cepheden dolayı depresyon ve anormal hava koşullarını şimdi dahi iyi anlıyorduk. Ancak bir sorunumuz vardı; maç o akşam oynanıyordu ve bizim beklemeye tahammülümüz yoktu. İtalyan F-104 Filosu hava savunma rolünde tip tanklarla bizim pylon tanklı halimizden kalkışta daha az problemle karşılayabileceklerine rağmen NATO denetlemesinde bile uçuşu iptal etmişti. F-104 uçuş el kitabında 90 dereceden 15 knot’a kadar rüzgarda tip tank yüküyle kalkış-iniş yapılabileceğini yazmasına rağmen bir pylon tank’lı uçaklarla kalkış yapacaktık ve İtalyanlar NATO denetlemesinde uçuşu durdurmuştu, bu durumu kendilerine izah edemedikleri gibi bize anlatmak için Bnb. GÖYNÜMER’in uçağı başına Filo Komutanları ve diğer yetkililer koşarak gelmişler yalvarırcasına kalkıştan vazgeçirmeye çalışıyorlardı. GÖYNÜMER Bnb. Nuh diyor Peygamber demiyor ve kalkış hazırlıkları yapıyordu. En sonunda İtalyanlarda ısrardan vazgeçtiler ve İtalyanca “Ne haliniz varsa görün” dediklerini tahmin ettiğim el-kol hareketleriyle uzaklaştılar

O kalkışta yerden kesilene kadar geçen mücadeleyi, F-104 uçağıyla yaptığım hiçbir kalkışta görmedim. Kalkış sonrası kolaydı, Milano yakınlarındaki Ghedi Meydanına doğru tırmanmaya başladık.

Meydana indiğimizde akşam üzeri saatleriydi. Derhal odalarımıza yerleştik, giyindik ve yola koyulduk. Akşam yemeği yemeğe bile vaktimiz yoktu, biraz geç kalmıştık.

Hayatımda ilk defa yabancı bir ülkede yüz bin kişilik bir stat’ta büyük bir zevkle bir maç seyrettim.

Maç çıkışı da çok orijinaldi. Maça yetiştirmek için akşam yemeği yememiştik ve şimdi karnımızı doyurmak için tek fırsat gece geç saatlerde tren istasyonunda sandviç satan kızdan bir şeyler satın almaktı.

Dönüş yolculuğumuz olaysız geçti. Napoli’de bir gün daha geçirdikten sonra Balıkesir’e döndük. Filodaki arkadaşlar neler gördüğümüzü değil de devamlı maçla ilgili soruları soruyorlardı. Gördüğü bir filmi izlediği zamanın iki misli bir sürede anlatan Beytullah Yüzbaşı o maçı haftalarca anlatmaktan büyük bir zevk duyacaktı. Tabii harcırahlarımızı sadece tatbikatla ilgili kısa süre için aldığımızı bilmem söylemeye gerek var mı?