Bana bir İngiliz talebe musallat oldu ve sinirlerim bozuldu. Haritayı atıp onunla dalaşmaya başladım. Önüme kattığım bu uçak bir zaman sonra kanatlarını sallayıp kaçtı. Tabii yolu kaybetmiştim, yakıtım azalmıştı, çaresiz inecek bir meydan aramaya başladım. Önüme bir İngiliz Lancaster meydanı çıktı (Lancaster İngiliz 4 motorlu bombardıman uçağı) beğenmedim. İlerde ABD'ye ait Liberatör meydanı gördüm (Liberatör 4 motorlu bombardıman uçağı). Zaten başka seçeneğim kalmamıştı, yabancı uçakların inişe yasak işaretini göre göre yakıtsızlıktan indim. Hemen okula telefon ettiler, bir Oxford (çift motorlu irtibat uçağı) ile baş hocam ve benim hocam geldi. Hocam uçağı aldı, ben arkaya bindim, kalkışa geçerken Taxi - Rut üzerindeki çukuru göremedi ve biz bir anda 90 derece dikildik, hemen bizi bir zincirle kal yerine çektiler. Çünkü Liberatörler Almanya bombardımanından dönüyorlardı. Tabii baş hocamız da kalkamadı. O geceyi ABD pilotlarıyla içerek geçirdik. Benim hocamın bu olaydan dolayı rütbeleri gitti ve uzak doğuya er olarak tayin oldu. Sabah kalktığımızda bir ABD Astsubayı bize D - DAY yani Müttefiklerin Normandiya Çıkarması'nın başladığını söyledi. Heyecan artmıştı. Oxford'la meydana dönerken okul komutanının beni kendisiyle görüşmek için beklediğini söylediler. Tıraş olmama bile izin vermediler. Ben komutanın karşısında neden oralara gitmişim, neden diğer meydanlara inmeden yasak meydana inmişim vb. gibi sorularla bir saat boyunca ter döktüm. Beş gün odamda tutulduktan sonra okul komutanı beni tekrar çağırdı. Normandiya Müttefik Çıkarması'nın başarıya ulaştığını ve hakkımdaki şüphelerin kalktığını söyledi. Biten bir uçuş hayatımın Normandiya Çıkarması başarısıyla tekrar iade edilmesi pilotluk hayatımın en üzüntülü ve en sevinçli günlerini oluşturur.

1 Haziran 1966 Hava Kuvvetlerinin kuruluş yıldönümü Mürted'de yöneticilerle kutlanacak diye komutanlıktan emir geldi. 5 nci Üs F-86'larla 9'lu Akro-Tim gösterisi yapacak. Akro - Tim lideri Bnb. Necati ARTAN'ı çağırdım ve Akro - Timi 12'ye çıkarması için talimat verdim. Benim nezaretimde çalışmalar yine mesai dışında olmak üzere başladı. Liderler ve üçlüler yetişti. Bir süre sonra ilk defa 12'li Akro-Tim biraraya geldi ve meydan dışında ısınma hareketleri başladı. İlk tono hareketinde telsizden çarpıştık sesi yükseldi ve uçaklar grup grup ayrıldı. Çalışmada bir anlık tereddüt bir uçağın kuyruk kısmının diğer uçağın kanadına çarpmasına neden olmuş. Hasarlı uçaklar kontrollü olarak meydana indi. İki pilotu da hemen çağırdım, heyecanları geçti ve kendilerine Akro-Tim'de uçup uçamayacaklarını sordum. Her ikisi de adeta yerlerine başkalarının alınmaması için yalvardılar. Her zaman olduğu gibi pilotlarımla bir defa daha gurur duydum, iftihar ettim. Ertesi gün çalışmalar başladı ve 12'li Tim artık hazırdı. Bu arada komutanlıktan meydana gelen olayı haber almışlar bana 12'li çalışmaları durdurun diye talimatlar göndermeye başlamışlardı. Ben de Kuvvet Komutanıma (Rahmetli Ethem AYAN) "Ya 12'li Tim, ya da hiç geriye dönmemiz mümkün değil" dedim. Hava Kuvvetleri Komutanı, sorumluluğu bana verdi ve 1 Haziran 1966 günü Akro-Tim hiç aksaksız olarak Mürted'de görevini yaptı. Bütün devlet büyüklerimiz, yabancı misyonlar, ataşeler önünde yapılan bu gösteri Türk pilotlarının cesaret ve üstün kabiliyetinin övgü kaynağı oldu.

Sene 1967, 5 nci Üs Komutanıyım. Bir gece kırmızı alarm verildi. Kıbrıs olayları gelişiyor. Gece Üs'sü topladım ve İncirlik, Antalya, Çiğli, Akhisar Hava Meydanları'na intikal olaysız olarak yapıldı. Pilot sıkıntısı çekiyordum. Komutanlıktan bütün geri hizmet uçucularının emrime verilmesini istedim. İsteğim kabul edildi ve ertesi günü Albay, Yarbay ve Binbaşı rütbesindeki geri hizmet uçucuları geldiler. Kendilerine rütbelerine bakılmaksızın sadece pilot olarak kullanacağımı ve dağılma meydanlarındaki harekât komutanının emrinde görev yapacaklarını söyledim. Hiç itiraz etmeden heyecanla ve seve seve görev yerlerine gittiler. Görev anlayışını her şeyden üstün tutan bu arkadaşlarımızı gururla seyrettim. Bu olayı saygı ve sevgiyle dolu unutulmaz bir anı olarak daima hatırlarım.