1918 yılı Mart ayında Ruslarla yapılan anlaşmadan sonra ikmal zorluğu kalmamış ve donanma ile Akdeniz'de harekât yapma serbestîsi kazanılmıştı. Bu sırada Türk donanmasına Amiral Şuson'un yerine gelen Alman Amirali V. Rebeur Witzs komuta etmekteydi. Bu kişi, Türk donanması ile Kefalo'daki düşman deniz ve hava kuvvetlerine  bir darbe indirmek amacıyla İmroz'a baskın yapmaya karar vermişti. Bu baskında elde edilecek başarıdan İngilizlerin karmaşıklığa düşeceği, Çanakkale'ye deniz kuvveti göndereceği ve böylece denizden sıkıştırılan Filistin cephesinin yükünün azalacağı, elden çıkan Kudüs'ün manevi zararlarının hafifletileceği gibi sebepler ileri sürmüştü.

Baskın için Yavuz muharebe gemisi ile Midilli kruvazörü, Numuneyi Hamiyet, Muaveneti Milliye, Basra ve Samsun muhripleri ayrıldı. 19 Ocak 1918'de Marmara'dan hareket eden filo 20 Ocak 1918 günü erken saatlerde kılavuz rehberliği ile boğazın ağ ve mayın engellerini geçti. Taarruz 07.42'de başladı. Yavuz Kefalo limanı ağzında bulunan telsiz istasyonuna ateş açarak tahrip etti. Bundan sonra Kefalo limanı ağzında demirli bulunan nakliye gemisini batırdı. Midilli, Lizert ve Ligris muhriplerini ateş altına aldı. İngiliz muhripleri hemen Midilli'nin ateş menzilinden uzaklaştılar. Saat 07.44 ve 07.49'da Midilli ve Yavuzun birlikte ateş altına aldıkları iki düşman monitörü batırıldı. Saat 08.45'de Yavuz, Kefalo koyunda bulunan bir nakliye gemisini ve Midilli de hava alanındaki yakıt depolarını tahrip etti. Bu ateşlerden sonra başka hedef görülemediği için Mondros'a gidilmek üzere Filo Komutanı aynı yoldan geri dönülmesini emretti.

Bu sırada Gökçeada hava alanından kalkan düşman uçaklarının Türk gemilerine yaklaşmaları üzerine uçaksavarları olmayan Midilli'nin Yavuz'un önüne geçerek onun uçaksavar ateşine engel olmaması emredildi. Bu emir gereğince öne geçmek üzere manevra yapmaya başlayan Midilli sancak (sağ) kıç tarafından mayına çarptı ve geminin dümen ile sancak makinesi hareketsiz kaldı. Yavuz, Midilli'yi yedeğine almak isterken o da iskele (sol) tarafından mayına çarptı. Midilli yavaş, yavaş seyrederken daha yoğun mayın tarlasına düşerek arka arkaya patlayan mayınların etkisiyle batmış, Yavuz ise Midilli'nin girmiş olduğu mayın tarlasından çok mahirane bir manevra ile kurtulmuştu. Bu sırada gemi düşman uçaklarının arka arkaya yapılan hücumları altında batmadan boğazın ağzına yaklaşmayı başardıysa da burada da üçüncü bir mayına çarptıktan sonra boğaza girmeye başladı. Düşman uçakları 8–10 uçaklı filolarla Yavuz'u şiddetle bombardıman ediyorlardı. Fakat atılan bombalar büyük bir şans eseri Yavuz'un çevresine düşmüş ve hiç biri gemiye isabet etmemişti. Tam bu sırada Çanakkale'deki alanlardan kalkan Türk uçakları yetişerek düşmanla şiddetli bir hava muharebesine başlamış ve bir İngiliz uçağı yanarak denize düşmüş, ikinci uçak aldığı mermi isabetleriyle denize inmek zorunda kalmış ve Türk topçusunun ateşiyle tahrip edilmişti.

Türk uçaklarının düşman uçaklarıyla muharebeye tutuşmaları sırasında hava taarruzlarının şiddetli hücumlarından kurtulan Yavuz boğazdan içeri girmeyi başarmış, ancak Nara'da karaya oturmuştu. Kurtarma sırasında kendini savunamayacak bir halde bulunan gemi, düşman uçak ve denizaltılarının taarruzu ve Saros körfezinden de İngiliz gemilerinin endirek ateşi altında bulunuyordu.

Kurtarma işinin bir süre devam edeceği düşünülerek geminin güvenliği için bütün önlemler alındı. 5 nci Ordu ve Boğazlar Genel Komutanlığı emrindeki bütün uçaklar ve uçaksavar topları Nara'da toplandı. İngiliz uçaklarının taarruzları altında bulunan Yavuz, beş gün beş gece Turgut Reis zırhlısının ve birçok yardımcı gemilerin çalışmalarıyla yüzdürülmeye çalışıldı. 

Düşman uçakları gece ve gündüz devamlı akınlar yaparak gemiyi bombardıman ettiler. Hava taarruzu, özellikle sabahları boğazı alçak bir sis tabakası kapladığı süre içinde tehlikeli oluyordu. Çünkü Yavuz'un direği sis tabakalarının dışında kaldığından geminin bulunduğu yer havadan kolayca görülüyordu. Buna karşılık sis üzerinden yapılan düşman akınlarına uçaksavarlarla görerek ateş edilemiyordu.  Kilya tepedeki gözetleme yerinden düşman uçaklarının yaklaştığı haberi verilince kurtarma işleri duruyor, herkes sinirleri gerilmiş bir halde bombaların atılmasını ve taarruzun geçmesini bekliyordu. Düşman uçaklarının attıkları bombaların sayısı çok fazla idi. Kurtarma süresince 276 sorti yapan düşman uçakları toplamı 14–15 ton olmak üzere yaklaşık 180 bomba atmışlardı. Atılan bombalardan ikisi Yavuz'a isabet etmiş ancak önemli bir etki yapmamıştı.

İngiliz kaynaklarına göre hava taarruzları şöyle yapılmıştı: "20 Ocak 1918'de Nara'da karaya oturan Yavuz'a ilk taarruz 21 Ocak'ta gün doğumuyla başladı. İlk taarruzu beş Short uçağı fena görüş altında 10 bomba ile yaptı. Öğleye doğru birbirini takip eden 14 uçakla taarruza geçildi. Akşama doğru deniz uçakları hücum ettiler ve böylece ilk gün yapılan taarruzlarda başarı sağlanamadı."

22 Ocak'ta taarruzuna devam eden uçaklar Yavuz'a isabet sağlamışlarsa da önemli bir etki yapamadılar. Aynı gün Limni adası önlerinde düşen bir İngiliz deniz uçağı Alman denizaltısı tarafından tahrip edildi.

23 Ocak'ta fena hava şartları nedeniyle deniz uçakları uçamadılar. Saat 22.00'a doğru kara uçaklarından atılan bombalar Yavuz'a bir isabet daha yaptı.

Nihayet 26 Ocak 1918'de Yavuz yüzdürülerek İstanbul'a hareket etti. Aynı gün E–14 bordo numaralı İngiliz denizaltısı Yavuz'un karaya oturduğu yere gelmiş fakat gemiyi yerinde bulamamıştı. Denizaltı 28 Ocak 1918'de Türk topçusu tarafından batırıldı ve aynı gün bir İngiliz uçağı Nara'daki Türk uçaksavarları tarafından düşürüldü.

1 nci Tayyare Bölüğünün harekât ve faaliyetleri:

Bölük 1918 yılında keşif, gözetleme ve taarruzi görevlerine devam etti. 5 nci Ordu Komutanlığı Bölüğe, Midilli, Limni, Göktçeada, Bozcaada ve Tavşan adalarından biri olan Mavros'daki düşman birliklerini ve denizdeki düşman harp gemilerini keşfetmeleri ve bu sırada görülecek önemli hedeflere bomba ve makineli tüfeklerle taarruz edilmesini emretmişti. Bu emir üzerine tayyare bölüğü aldığı görevi yapmaya çalışmıştı. Bu görevlerden ikisi 1918 yılının 26 ve 28 Haziran gecelerinde Gökçeada'daki düşman hava alanlarına yapılan hücumlardı. Bu hücumlarda 1835 kilo bomba atılmış, bunun sonucunda bir büyük hangar ile dört-altı uçak yakılmış ve ayrıca dört baraka tahrip edilmişti.

3, 7, 10, 14, 18, 21, 26 ve 31 Ağustos 1918'de Albatros keşif uçakları Bozcada, Midilli ve Gökçeada dolaylarında keşif yapmış ve düşman durumu hakkında bilgi toplamıştı. Elde edilen bilgilere göre Bozcada'da önemli bir değişiklik olmadığı, yalnız 26 ve 29 Haziran 1918'de Gökçeada'ya yapılan bombardımanda yanan uçak hangarının ve barakaların henüz tamir edilmediği görülmüştü.

Ayrıca Gökçeada'ya yapılan keşifte Gilikli hava alanına, İstanbul'un İngilizler tarafından bombardımanına ait Harbiye Nezaretinin gönderdiği mektup atılmış ve Midilli adasına yapılan baskından dönüşte bir düşman yelkenlisi makineli tüfek ateşi ile batırılmıştı.

Görev uçuşları Eylül ve Ekim aylarında da devam etti. Bozcaada, Gökçeada, Limni, Dedeağaç ve Bulgaristan dolaylarında yapılan keşifte Gökçeada'daki hava alanında görülen dört uçaktan ikisi Türk keşif uçağına engel olmak için havalanmış ancak, keşif görevine engel olamamıştı.  Görevine devam eden Türk uçağı Mondros limanında büyük ve küçük 20 kadar harp gemisinin bulunduğunu, Dedeağaç dolaylarında düşmanın bir faaliyetine rastlanmadığını rapor etmişti.

25 Ekim 1918 günü yapılan hava keşfinde Dedeağaç limanı önünde iki grup halinde (Torpido veya mayın arama-tarama gemileri olması muhtemel) düşman gemilerinin bulunduğu tespit edilmiş, Bozcaada'da bir değişiklik olmadığı görülmüştü. Bu keşifler sırasında düşman uçakları da Türk Tayyare Bölük karargâhı üzerinde keşif yapmışlardı.

6 ncı Tayyare Bölüğünün harekât ve faaliyetleri:

Bölükteki uçakların hepsi avdı. Bölüğe verilen görev daha ziyade düşman hava taarruzlarına engel olmak, keşif uçaklarını himaye ve gerektiğinde keşif yapmaktı. Bölük, 20 Ocak 1918'de Gökçeada baskını dönüşünde yapılan hava muharebelerinde birkaç düşman uçağını düşürmüştü.

Devam eden düşman hava akınları Fokker av uçaklarıyla önlenmekte ve hava muharebeleri yapılmaktaydı. Bu muharebelerden biri 8 Şubat 1918'de oldu. Gökçeada'dan Akbaş iskelesine gelen bir İngiliz deniz uçağı 6 ncı Bölükten iki uçakla önlenmiş, çok süratli olan İngiliz uçağı muharebeyi keserek uzaklaşmıştı.

1918 yılı Nisan ve Mayıs aylarında düşman uçakları gruplar halinde taarruzlara başlamıştı. 28 Nisan 1918'de, üç düşman uçağının Galata üzerine, yedi düşman uçağının da Arıburnu'na doğru yaklaştıkları haberinin alınması üzerine iki Türk Fokker uçağı havalandı. Saros körfezi üzerinde temas sağlandı. Yapılan hava muharebesinde İngiliz uçaklarının ikisi muharebeyi keserek uzaklaştılar, tam bu sırada dört düşman uçağı Türk-Alman Fokker uçaklarının kuyruk arkasından ateşe başladılar. Bu taarruzu zamanında gören Pilot Croneiss bir manevra ile geri döndü ve düşman uçaklarıyla muharebeye başladı. Bu sırada başka bir düşman uçağı daha muharebeye katıldı. Düşman uçaklarının nitelikleri Fokker'lere oranla daha üstün olduğundan, yapılan hava muhabesinde muharebeyi kesme ve tekrar taarruza geçme insiyatifi onların elindeydi. Bu sırada yapılan muharebede Fokker uçaklarından biri benzin deposuna isabet alarak geri dönmek zorunda kalınca bir Türk uçağı beş düşman uçağı ile muharebe etmek zorunda kalmıştı.

23 Mayıs 1918'de Kilya üzerine gelen üç düşman uçağı ile Türk uçağı arasında başlayan hava muharebesinde Alman Pilotu Croneiss bir Sophwith av uçağını Anafartalar'da yere inmek zorunda bırakmış ve uçak yanmıştı. Bunun üzerine diğer düşman uçakları muharebeyi keserek uzaklaşmışlardı.

1918 yılı Haziran-Ekim aylarında iki ve bazen beş uçaklı kollarla Çanakkale dolaylarına gelen düşman uçaklarını önlemek ve Türk keşif uçaklarını korumak amacıyla görev alan Türk-Alman Fokker uçakları çoğu zaman iki, üç uçaklı kollarla 54 sorti yapmak suretiyle düşman akınlarını önleyerek hava muharebesi yapmışlar ve gerektiğinde keşfe giden ve mayın arayan uçakları himaye etmişlerdi. Bu süre içinde 17 Ağustos 1918'de Fokker bölüğündeki uçuşa hazır üç uçak Kabatepe üzerine gelen üç düşman uçağı ile yaptığı hava muharebesinde Alman Pilot Harning karnından yaralanarak Nara yakınlarına mecburi iniş yapmış, kaldırıldığı hastanede vefat etmişti.

Aralıksız düşman akınlarını önlemek için devamlı uçuş yapan uçakların donanımları yıpranmış ve parça ikmalleri zamanında yapılamamış, hasar görenlerin yerlerine yedekleri konulamamış olduğundan bölükte faal uçak sayısı gittikçe  azalmaktaydı. 22 Ağustos 1918'den itibaren uçuşlar durdurulmuş, uçakların bakım ve onarımlarına çalışılmıştı. Bu çabalara rağmen 25 Eylül 1918'e kadar bölükte kayda değer uçuş faaliyeti olamamıştı.