1982 yılının 24 Haziran'ında Londra'dan kalkıp Jakarta'ya gitmekte olan 009 sefer sayılı British Airways'e ait bir B-747 uçağı Malezya Kuala Lumpur'da yeni uçuş ekibiyle Jakarta'ya doğru yoluna devam ediyordu. Kalkıştan bir saat sonra 36 bin feette sorunsuz bir şekilde uçarken aniden başlayan olaylar, çok hızlı bir şekilde gelişerek dünyada gelmiş geçmiş en önemli havacılık mucizelerinden biri haline dönüşür.

    Uçuşun kaptanı Moody, B-747 eğitimini ilk alan pilotlardan biridir. FO Roger Greaves'in de 6 senelik bir B-747 tecrübesi vardır. Barry Townley-Freeman da uçuş mühendisi olarak görevlidir.

    Olumsuzluklar, önce kabinde sülfür kokan kesif bir dumanın belirmesiyle başlar. Kabin görevlisi bunu pilotlara rapor etmeye giderken, pilotlar da o sırada zifiri karanlıktan gelerek kokpit camına çarpan ışık zerrelerine şaşkınlıkla bakarak bunun ne olduğunu anlamaya çalışmaktadırlar. Uçuş mühendisi Townley-Freeman, bunun “St Elmo's Fire” diye adlandırılan ve elektrik yüklü bulutlardan atlayan elektronların neden olduğu ışık huzmeleri olup olmadığını sorar. Radarları, önlerinde hiçbir bulut göstermemektedir. Pilotlar uçağın iniş lambalarını yakarak ilerisini biraz daha iyi görmek ister. Fakat görebildikleri, sadece ince bir toz bulutu içinde olduklarıdır.

    Bu sırada kabinde uyurken şiddetli bir türbülansla uyanan yolcular da kanatların etrafında dans eden esrarengiz ve oldukça parlak bu ışık kümesini izlemeye başlar.

    Bu sırada havalandırma deliklerinden içeriye sülfür kokan dumanlar gittikçe artan bir yoğunlukta girmektedir.

    FO Greaves “Aman tanrım, dört numaralı motora bak, alev aldı” der… Aynı anda kaptan da kendi tarafındaki bir numaralı motordan alevler çıktığını görmüştür.

    Bütün bunlar olurken sanki bu korkutucu sahneyi tamamlamak için, uçağın gittiği istikamette parlak beyaz bir ışık kümesi görünmekte ve kabindeki sıcaklık ise gittikçe yükselmektedir.

    En sonunda uçağın dört motoru da birbiri ardından kısa bir süre içinde büyük patlamalarla devre dışı kalır. Kaptan mikrofonu eline alır ve “Bayanlar baylar kaptanınız konuşuyor. Küçük bir problemimiz var, dört motorumuz da durdu, elimizden gelen her şeyi yaparak durumu kontrol altına alacağız, lütfen sakin olun” der.

    Kaptan Moody ilk olarak FO’ya Endonezya hava trafik kontrolörlerine “MAY DAY” göndermesini söyler.

    Kaptanın bu kadar büyük bir olumsuzluğu bu kadar sakin ve açık bir şekilde dile getirmesi üzerine uçakta hiç panik olmaz. Herkes son derece sakin bir şekilde kaderine boyun eğerek en yakınında bulunandan teselli arar.

    Dışarıya bakan yolcular ise küllerden çizilerek opak hale gelmiş camlardan, kanatları kaplayan o esrarengiz ışığı ve uçağın motorlarından uzanan alevleri dehşetle izlemeye başlarlar.

    Neler olduğunu ve olacağını bilemeyen kabin çalışanları da hiçbir talimat almadan kabini derleyip toparlamaya başlayarak yolculara her şeyin kontrol altında olduğu hissini vermeye çalışır. Hiçbiri sükunetini kaybetmez ve her şeyin yolunda gittiği normal bir uçuştaymış gibi yolcularla sakin bir şekilde iletişim kurmaya devam ederler.

    Bu sırada arkalarından alevler çıkartan motorları dehşet içinde izleyen yolcular -sanki bir faydası olacakmış gibi- sürekli olarak çalışanları sorgulamaya devam etmektedir.

    Bir süre sonra motorlar susmuş ve arkalarındaki alevler kaybolmuştur. Fakat o esrarengiz ışıklar kanatların etrafındaki o gizemli danslarına devem etmekte ve uçak derin bir sessizlik içinde ve hızla alçalmaktadır.

    'Mayday, Mayday. Jakarta control. Speedbird nine. We have lost all four engines. Repeat, all four engines. Now descending through flight level 3-5-0.'

    Bir B-747, motor gücü olmadan her 1000 feet yükseklik kaybıyla 10 mil mesafe süzülebilir. Bu formüle göre 35 bin feette motorları duran bu uçağın aşağı yukarı yarım saatlik uçuş takatı vardı. Fakat yarım saatlik süzülme sağlayacak bir süratte yapılacak bu uçuşun menzili onların Jakarta'ya ulaşması için hiç de yeterli değildi ve kaderlerinde denize iniş yapmak görünüyordu.

    Ekip devamlı olarak motorları tekrar çalıştırmayı deniyordu, eğer bir tanesi bile çalışsa bu onlara Jakarta'ya ulaşmak için yeterli gücü sağlayacaktı.

    Kaptanın bu kararı yolculara kısa bir süre içinde oksijen kazandırdığı gibi motorlarına da yeniden hayat verecek olayları başlattı. Sıcak motorlarda eriyerek pallere yapışan küller aniden soğuma nedeniyle yapıştıkları yerlerden parçalanarak uzaklaştı. Bütün bu olaylar olurken pilotlar devamlı olarak birer birer motorları tekrar çalıştırmayı deniyordu. 13 bin feetde iken aniden pallerine yapışan parazitlerden kurtulan dört numaralı motor canlanarak uçağa gücünü verdi.