2. PLOESTİ'DEKİ ALMAN HAVA SAVUNMASI:

1 Ağustos 1943 Pazar günü sabah saat 05:00'de beş gruptan oluşan uçaklar Bingazi şehrinin etrafındaki meydanlardan bombardıman görevi için kalkış yaptılar. Uçaklar bomba ve yakıt ile aşırı yüklü olarak ve kum fırtınası nedeniyle kısıtlı görüşe rağmen zorlukla kalkış yapmışlardı. Bu olumsuzluklar kalkış esnasında bir uçağın kaybına neden olmasına rağmen 178 uçağın 177 tanesi herhangi bir sorun yaşamadan kalkışını tamamlamıştı. Görev kolları fazla bir olayla karşılaşmadan Adriyatik Denizi'ne ulaşmışlardı. Yaklaşık olarak 40 B-24'den oluşan 376 ncı Bombardıman Grubu'na ait Üsteğmen Brian Flavelle yönetimindeki 28 numaralı B-24 "Wingo Wango" uçağı bilinmeyen bir nedenle denize doğru uçmaya başlamıştı. Koldaki diğer uçakların deniz üzerine alçalarak yaptıkları aramalarda herhangi bir kurtulan kişiye rastlamamışlardı. Deniz üzerine alçalarak Üsteğmen John Palm yönetimindeki 36 numaralı B-24 uçağının mürettebatını arayan uçaklardan Üsteğmen Guy Iovine yönetimindeki 23 numaralı B-24 "Desert Lilly", uçağı aşırı yükü nedeniyle eski irtifasına çıkamamış ve Ploesti'ye yönelememişti. Ortaya çıkan bu karışıklıkta telsizler kısa süreli de olsa kullanılmak zorunda kalmıştı. Uçuşa devam eden diğer uçaklar Pindus Dağlarının bulutlarla kaplı olması nedeniyle 9,000 feet yüksekliğe kadar çıkmak zorunda kalmışlardı. Daha sonra beş Bombardıman Grubu da 11,000 feet yüksekliğe çıkmıştı. Motorlarını yüksek devirde çalıştırmak zorunda kalan 93 ncü ve 376 ncı Bombardıman Grupları'na ait uçaklar, süratlerde meydana gelen farklılıklar nedeniyle kol düzenini kaybetmeye başlamışlardı. Kol düzeninin kaybolması, bombardıman gruplarının hedefe koordineli olarak ve titizlikle planlanan şekilde saldırmasında aksaklığa yol açabilirdi.

Bu olumsuzluğa rağmen uçaklar Piteşti'ye yaklaşmışlardı. Beş bombardıman grubuna ait uçakların tümü Ploesti'nin 65 mil uzağındaki kontrol noktasına gelmişti. Campina şehri üzerinde 389 ncu Bombardıman Grubu'na ait uçaklar planlandığı şekilde dağılarak hedeflerine yaklaşmaya başlamıştı. Targovişte'de, uçuş rotasının yarısına denk bir mesafede olan Floreşti şehrinde bir sonraki kontrol noktasında Albay Keith K. Compton Ploesti'ye gitmek için rehber olarak yanlış demiryolu hattını seçmişti. Yarbay Addison Baker'in 93 ncü Bombardıman Grubu uçuş başını Bükreş'e göre düzeltmişti. Uçakların yanlış rotada uçtuğunun anlaşılması üzerine birçok uçağın mürettebatı doğru rotaya dönmek için sıkı bir şekilde uyguladıkları telsiz suskunluğunu bozmak zorunda kalmıştı. Bu arada uçaklar  Almanların  Bükreş  etrafında  geniş bir  alanda  konuşlandığı  hava savunma sahasına doğru uçuyorlardı. B-24'ler Bükreş üzerinde tespit edildiğinden Ploesti etrafında konuşlanmış uçaksavar bataryaları hazır bir durumda beklemekteydiler.

Albay Compton ve General Ent'e rağmen B-24 "Hell's Wench" ile uçan Yarbay Addison Baker uçuş rotasındaki yanlışlığı  Ploesti'ye ulaşılacak şekilde çabucak düzeltmişti. Yarbay Baker'in bu kararıyla doğru rotada uçan 93 ncü ve onu izleyen üç bombardıman grubu farklı yönlerden, aynı zamanda hedef üzerinde olacak şekilde yaklaşıyorlardı. Bükreş'e doğru daha uzak bir rotada uçmakta olan Albay Compton sonunda hatasını anlamış ve uçağının yönünü Ploesti'ye ulaşılacak şekilde düzeltmişti. 93 ncü Bombardıman Grubu Ploesti'deki hedeflerine saldırmak için yaklaşırken, hazırlıklı olan Alman ve Romen hava savunma unsurları gelmelerini bekliyordu.

6. HAVA SALDIRILARI:

Yarbay Baker ve yardımcı pilotu Binbaşı John L. Jerstad İngiltere'den görev uçuşu yaptıkları için düşman hedefinin nasıl savunulduğunu biliyorlardı. Şimdi ise geniş bir alanda konuşlanmış ve hazırlıklı olan Alman hava savunmasının  ateş  gücüne şahit olacaklardı. Columbia Aquila rafinerisi saldırısına liderlik yapan  Yarbay Baker'in B-24'ü "Hell's Wench" isabet alarak hasar görmüş ve bomba yükünü boşaltmak zorunda kalmıştı. 93 ncü Bombardıman Grubu ağır kayıplar vermiş, Yarbay Baker'in uçağı rotasında tırmanmaya başlayarak hedef sahasından uzaklaşmaya başlamıştı. Yarbay Baker ve Binbaşı Jerstad tırmanmaya devam ederken, daha fazla uçulamayacağını anladıklarından mürettebata uçağı terk etmelerini söylemişlerdi. Ancak, uçak mürettebatının tümünden kurtulan olmamıştı. Yarbay Baker ve Binbaşı Jerstad daha sonra Columbia Aquila rafinerisine başarılı seyrüseferi ve hedefe yaklaşmaları ile uçak mürettebatını koruma çabalarından dolayı Onur Madalyası (Medal of Honor) ile ödüllendirilmişlerdi.

Binbaşı Ramsay D. Potts'un uçtuğu B-24 "The Duchess" ve Binbaşı George S. Brown'un uçtuğu B-24 "Queenie" Columbia Aquila rafinerisi üzerinde yoğun duman ile karşılaşmalarına rağmen 93 ncü Bombardıman Grubu uçakları  Astra Romana, Unirea Orion, ve Columbia Aquila  rafinerileri üzerinde bombalarını  başarıyla bırakmışlardı. 93 ncü Bombardıman Grubu Ploesti'deki hedeflere saldırı sırasında toplam 11 uçak kaybetmişti.

376 ncı Bombardıman Grubu'nun bombalayacağı Romana Americana rafinerisinde yoğun hava savunma önlemleri alınmıştı. 376 ncı Bombardıman Grubu B-24'lerinin büyük çoğunluğu Campina şehri doğusundaki  Steaua Română rafinerisini bombalamış ve beş B-24 uçağı  için, için yanmakta olan  Concordia Vega rafinerisine yönelmişti. Campina şehrinin tepelerinde bulunan uçaksavarlar kol düzeninde uçan B-24'lere ateş ediyordu ve  376 ncı Bombardıman Grubu'na ait bir  B-24, Romen IAR 80 av uçağı tarafından düşürülmüştü.

Astra Romana ve Columbia Aquila rafinerileri saldırısı:

Hedef sahası üzerinde 44 ncü Bombardıman Grubu lideri Albay Leon W. Johnson ve 98 nci Bombardıman Grubu lideri Albay John R. Kane, Floresti'den uçulması yasaklanmış yöne dönerek hedefleri olan Asta Romana ve Columbia Aquila rafinerilerine yönelmişlerdi. Her iki grup ta tümüyle hazırlıklı olan Alman ve Romen uçaksavar bataryaları tarafından görülmüş, ayrıca alev almış ve yoğun dumanla kaplı rafinerilerdeki yangın nedeniyle meydana gelen patlamalarla karşı karşıya kalmışlardı. Yarbay Baker liderliğindeki 93 ncü Bombardıman Grubu'nun uçakları geciktirilmiş tapalı bombalarını bırakmışlardı. Albay Kane ve Albay Johnson birlikte Floresti - Ploesti demiryoluna paralel uçarken, şansızlık eseri Almanların  demiryolunda vagonlara konuşlandırılmış, Almanların ünlü uçaksavar bataryaları ile karşılaşmışlardı. Demiryolunda konuşlanmış uçaksavarları gördüklerinde ağaçları sıyırırcasına, yerden 50 feet yükseklikte uçan 98 nci Bombardıman Grubu demiryolunun solunda, 44 ncü Bombardıman Grubu sağında bulunuyorlardı. Avantajlı durumda olan 44 ncü ve 98 nci Bombardıman Grubu'nun makineli tüfekçileri atik davranarak lokomotifi devre dışı bırakmış,  birçok Alman uçaksavar mürettebatını da öldürmüşlerdi.

93 ncü ve 376 ncı Bombardıman Grubu liderleri Albay Johnsan ve Albay Kane bombardıman için yanlış konumda olmaları nedeniyle ağır kayıplar vermişlerdi. Bununla beraber alçak irtifada uçmalarına rağmen B-24 makineli tüfek mürettebatı açtıkları ateşle Alman hava savunma silahlarını baskı altında tutmayı başarmışlardı. Yarbay James T. Posey; 44 ncü Bombardıman Grubu'ndan 21 B-24 uçağı ile Ploesti güneyindeki Creditul Minier rafinerisine yaptığı başarılı bombardıman nedeniyle daha sonra Onur Madalyası (Medal of Honor) ile ödüllendirilmişti. Yarbay Posey,  93 ncü Bombardıman Grubu'na  odaklanan  Alman uçaksavar mevzilerini, açtığı ateşle etkisi altına almıştı. B-24'ler ağır bomba yükü ile otları sıyırırcasına ve engellerden kaçınarak hedefe yaklaşıyorlardı. Yarbay Posey liderliğindeki B-24 uçakları 1,000 pound (Yaklaşık 500 kilogram) ağırlığındaki bombalarını Creditul Minier rafinerisine herhangi bir kayıp vermeden başarıyla bırakmıştı.

Steaua Română rafinerisine yapılan ikinci saldırı:

Son hava saldırısı Ploesti'nin 8 mil kuzeybatısında bulunan Campina'daki Steaua Română rafinerisine yapıldı. 389 ncu Bombardıman Grubu saldırı lideri Albay Jack Wood, Bingazi'deki Steaua Română rafinerisinin modeline bombardıman eğitimini yapmıştı. 376 ncı ve 389 ncu Bombardıman Grupları yaptıkları saldırıda rafineriye ağır hasar vermişler ve rafineri savaş süresinde  üretim yapamamıştı. 389 ncu Bombardıman Grubu saldırıda Üsteğmen Lloyd H. Hughes'in kullandığı B-24 "Ole Kickapoo" dahil olmak üzere dört uçağını kaybetmişti. "Ole Kickapoo" hedef sahasında yerden sadece 30 feet (Yaklaşık 10 metre) irtifada uçaksavar ateşi ve baraj balonlarına rağmen hedefine tehlikeli bir şekilde yaklaşırken isabet aldıktan rotasında sonra uçmaya etmiş ve yakıt sızıntısı tutuşmadan hemen önce bombalarını hedefe bırakmış ve kuru nehir yatağına mecburi iniş yapmıştı. B-24 mürettebatından 5'şi hemen, yaralı olarak kurtulan 4'ü daha sonra hayatını kaybetmiş ve 2 silahçı esir edilmişti. Hayatını kaybeden Üsteğmen Hughes  daha sonra Onur Madalyası (Medal of Honor) ile ödüllendirilmişti.

Bombardımandan sonra dönüş:

Libya'ya sadece 88 B-24 dönebilmiş, takip eden günlerde yapılan bakım ve onarım çalışmalarından sonra 33 tanesi tekrar uçabilecek duruma getirilebilmişti. B-24'lerin 44 tanesi uçaksavarlar tarafından düşürülmüş, bazıları Akdeniz'e düşmüş ve birkaç tanesi savaşta tarafsız konumda olan Türkiye'ye inerek enterne edilmişlerdi. B-24'lerden biri kalkışından 14 saat sonra üzerinde 365 mermi deliği ile Libya'ya dönmüştü.