Ben Kimim

 
 
 

DOOLITTLE (TOKYO) HAVA SALDIRISI

 

1. GİRİŞ:

Doolittle hava saldırısı; İkinci Dünya Savaşı'nda Birleşik Devletlerin Japon Anakarası'na 18 Nisan 1942'de 16 B-25 "Mitchell" uçağı ile yaptığı ilk bombardımandır. Bu bombardıman, Japonların 7 Aralık 1941'de Pearl Harbor'a yaptığı hava saldırısına karşı bir misilleme olarak gerçekleştirilmişti. Yarbay James "Jimmy" Doolittle tarafından planlanıp uygulanan hava saldırısının Amerikan halkı üzerinde büyük ölçüde moral etkisi olmuş, Japonlar da anakaralarının savunmasının yeterli olmadığını anlamıştı.

2. JAPON ANAKARASI'NA SALDIRI FİKRİNİN OLUŞMASI:

Başkan Franklin D. Roosevelt Beyaz Saray'da 21 Aralık 1941'de Birleşik Devletler Ordusu Kurmay Başkanı ile yaptığı toplantıda; Pearl Harbor felaketinden sonra olumsuz olarak etkilenen Amerikan halkının moralini yükseltmek amacıyla  Japon Anakarası'na en kısa zamanda bir hava saldırısı yapılmasını istemişti.

Ancak, envanterdeki uçakların menzili o andaki konuşlarına göre yeterli değildi. Başkan'ın bu isteğinin uçak gemisinden kalkacak iki motorlu bombardıman uçakları ile gerçekleştirilebileceği fikri deniz yüzbaşı Francis Low tarafından ortaya atılmış ve konu ile ilgili olarak hazırladığı rapor 10 Ocak 1942'de Amiral Ernest J. King'e iletilmişti. Norfolk-Virginia yakınlarındaki Deniz Kuvvetleri'ne ait meydanın pisti uçak gemisi kalkış güvertesi uzunluğunda boya ile işaretlenmiş ve iki motorlu bombardıman uçaklarının bu mesafeden kalkış yapabildikleri gözlemlenmişti. Bu görevin planlama ve uygulama görevi, savaştan önce de ünlü sivil bir havacı olan Doolittle'a verildi.

Uçak gemisinden kalkış yapabilecek, menzil ve bomba yükü bu göreve uygun olan B-18"Bolo", B-23 "Dragon", B-25 "Mitchell" ve B-26 "Marauder" bombardıman uçakları arasından bir seçim yapmak gerekiyordu.  B-26 uçağının uçak gemisinden kalkış yapması mümkün görülmemiş, B-23 uçağının kanat açıklığının B-25'ten %50 daha fazla olması nedeniyle uçuş güvertesinde az sayıda uçağın yer alacağı hesaplanmış ve iki uçak ilk aşamada, B-18 uçağı da benzer nedenlerle daha sonra Doolittle tarafından elenmişti. Sonunda, 3,900 kilometre (2,400 mil) menzili olan ve 900 kilogram (2,000 libre) bomba yükü ile B-25 "Mitchell" bombardıman uçağının uygun olduğuna karar verildi. B-25 "Mitchell" uçağının teknik özellikleri için tıklayın.

B-25 "Mitchell" Orta Bombardıman Uçağı
Fotoğraf: National Museum Af Mil

B-25 uçağı henüz test edilmemiş olmakla birlikte, daha sonra yapılan denemelerde plânlanan görevi yerine getireceği anlaşılmıştı. Doolittle hazırlamış olduğu ilk raporunda; B-25'lerin bombardımandan sonra 1.000 kilometreden (600 mil) daha az bir uçuş mesafesinde olan Rusya'nın Vladivostok'a inmelerini öngörmüştü. Ancak, o tarihte Japonlar ile henüz harbe girmemiş olan Sovyetler Birliği ile yapılan görüşmelerden olumlu bir sonuç çıkmamıştı.

3. EĞİTİM:

Bu görev için sahip oldukları özellikleri nedeniyle seçilen B-25 "Mitchell" uçaklarının uçak gemisinden ilk kalkış denemesi Norfolk-Virginia'da 3 Şubat 1942'de yapıldı. USS Hornet uçak gemisi güvertesine yüklenen 2 B-25 uçağı, uçak gemisi güvertesinden başarılı bir şekilde kalkış yapmıştı. Baskın plânı ivedilikle onaylandı ve bu görev için 17 nci Bombardıman Grubu'nda görev yapan havacılardan gönüllü olanların seçilmesine başlandı. 17 nci Bombardıman Grubu bünyesinde bulunan 4 Üssüne ait filoların tümü Eylül 1941'de B-25 "Mitchell" uçakları ile teçhiz edilmişti. 17 nci Bombardıman Grubu, Kara Hava Kuvvetlerinin tek orta bombardıman grubu değildi. Ancak B-25'lerle ilk teçhiz edilen Bombardıman Grubu olduğu için 1942 yılı ilkbaharında çok tecrübeli B-25 uçuş ekibini bünyesinde bulunduruyordu. 17 nci Bombardıman Grubu, Birleşik Devletler savaşa girdikten sonra 8 nci Hava Kuvveti'nde görevlendirilen ilk bombardıman grubu olmuştu.

Birleşik Devletlerin batısındaki Oregon-Pendleton'da konuşlu bulunan 17 nci Bombardıman Grubu,   denizaltı tespit etmek için devriye uçuşu yapmaktaydı. Japonya'ya yapılacak bombardıman görevi için seçilmesinden hemen sonra yer değiştirerek doğudaki Güney Caroline-Columbia yakınlarındaki Lexington üssüne intikal etmişti. Bir yandan burada da benzer devriye görevini yapıyor, diğer yandan da Japonya'ya yapılacak bombardıman görevi için hazırlanıyordu. Grup 9 Şubat 1942'de bütünüyle Columbia'ya intikal etmişti. Burada "son derece" tehlikeli görev için görevin ne olduğu açıklanmadan gönüllü uçuş ekibine ihtiyaç olduğu duyuruldu. Grup 17 Şubat 1942'de 8 nci Hava Kuvveti'nde görevlendirilmişti.

İlk plânlamada 20 uçak düşünülmüş, daha sonra 24 B-25 uçağı bu bombardıman görevi için uygun duruma getirilmek üzere Minnesota, Minneapolis'de bulunan Mid-Continent Havayollarının "Değişiklik Merkezi"ne gönderilmişti. Uçaklar üzerinde aşağıdaki değişiklikler yapılmıştı:

- Gövdenin alt kısmında bulunan taret çıkarıldı.
- Buzlanmayı önleyici ve buz çözücü sistem takıldı.
- Üst taret civarındaki gövdenin üzerine çelik plâkalar takıldı.
- Ağırlığı azaltmak için irtibat telsiz cihazı çıkarıldı.

- Alt taretin çıkarılmasıyla elde edilen boşluğa ve bomba sahanlığına yerleştirilen üç tank ile uçağın benzin miktarı 2,445 litreden 4,319 litreye çıkarıldı.

- Ağırlığı azaltmak için kuyruktaki taret sökülerek yerine sacdan yapılmış sahte namlu takıldı ve

- Uçağın alçak irtifalarda etkisiz olan Norden bomba nişangâhı çıkarılarak yerine Pilot Yüzbaşı C. Ross Greening tarafından bu görev için geliştirilen bomba nişangâhı takıldı.

Ayrıca iki uçağa bombardıman sonuçlarını kaydetmek için fotoğraf makinesi takılmıştı.

Minneapolis'de seçilen 24 uçağın mürettebatı Florida'daki Eglin Üssü'nde 1 Mart 1942'de eğitim uçuşlarına başladı. Bombardıman görevi için seçilen mürettebat üç hafta boyunca uçak gemisinin 300 feet uzunluğundaki güvertesinden simüle kalkışı, alçak irtifa ve gece uçuşunu, su üstü seyrüsefer ve alçak irtifa bombardımanını yoğun bir şekilde çalışmıştı. Gerçek duruma uygun olması için eğitim uçuşları herhangi bir seyrüsefer yardımcısı kullanılmadan ve yerden referans alınmadan yapılmıştı. Bu çalışmaları Deniz Üsteğmen Henry Miller gözlemliyordu. Eğitime olan katkıları nedeniyle Üsteğmen Miller onursal uçucu olarak "Bombardıman"cılara katılmıştı. Yarbay Doolittle hazırlamış olduğu raporda;  yağmur ve sis nedeniyle uçulamayan birkaç gün dışında eğitimin istenilen seviyeye ulaştığını belirtmişti. Bir uçağın burun tekerleği kalkışta meydana gelen kaza nedeniyle hemen tamir edilemeyecek kadar ağır hasara uğramıştı. Bombardıman eğitimi Mart ayı ortalarında tamamlanmıştı.

25 Mart 1942'de 22 B-25 orta bombardıman uçağı Eglin'den Kaliforniya McClellan Üssü'ne gitmek üzere havalandı. İki gün sonra son değişikliklerin yapılması için Sacramento Hava Alayı'na vardılar. Daha sonra toplam 16 B-25 uçağı 31 Mart 1942'oe Kaliforniya San Francisco Körfezi'ndeki Alameda Deniz Hava Üssü'ne uçtu. 50 mürettebat ve 16 B-25'ten oluşan görev kuvvetinin San Francisco'dan hareketinden kısa bir süre önce uçak gemisi uçuş güvertesinde sıkışık bir konumda olan B-25'lerin kalkış teknikleri hakkında yeterli bilgiyi sahip olmaları sağlandı. 16 B-25 ve mürettebatı görev için hazır olmuştu.

4. GÖREV:

1 Nisan 1942'de üzerinde değişiklik yapılmış 16xB-25 "Mitchell" orta menzilli bombardıman uçağı, beşi uçak bakım personeli olmak üzere toplam 71 subay ve 130 astsubay Alameda'da USS Hornet uçak gemisine yerleştirildi.

USS Hornet (CV-8) Uçak Gemisi
Fotoğraf: En.Wikipedia Org

Her uçak, özel olarak üretilmiş 4 adet 225 kilogram (500 libre) bomba taşıyacaktı. Bombalardan üçü yüksek patlayıcılı parça tesirli bomba, biri de yangın bombasıydı. Yangın bombası uçaktan bırakıldıktan sonra havada dağılarak geniş bir alanda yangın çıkarmak üzere tasarlanmış ve üretilmişti. Ayrıca uçakların menzilini etkilememesi için bombaların metal kısımları inceltilerek mümkün olduğu kadar ağırlığı azaltılmıştı. Beş bombanın üzerine savaştan önce Japon Devleti tarafından Birleşik Devletler askerlerine verilen "dostluk" madalyaları takılmıştı. Her B-25 uçağının; üst taretinde 2x12,7 mm ve burun kısmında 7,62 mm çapında makineli tüfek vardı. Kuyruk kısmındaki makineli tüfek sökülmüş ve yerine Japon uçaklarının arkadan yapacağı saldırıda caydırıcılık sağlaması amacıyla  sacdan yapılmış sahte namlu eklenmişti. Uçaklar USS Hornet uçak gemisinin uçuş güvertesinde birbirine yakın olarak ve güvertenin arkasından önüne doğru yerleştirilmişti.

 

B-25 Uçağının Kuyruk Taretindeki

Sahte Namlular

 

USS Hornet Uçak Gemisi

Uçuş Güvertesinde B-25'ler

Fotoğraflar: National Museum Af Mil

Alameda limanından 2 Nisan 1942 günü saat 10:00'da ayrılan USS Hornet uçak gemisi ile Görev Gücü 18 birkaç gün sonra Koramiral William F. Halsey Jr. komutasındaki USS Enterprise uçak gemisi ve ona refakat eden kruvazör ve destroyerlerden oluşmuş Görev Gücü 16 ile Büyük Okyanustaki Hawai Adalarının kuzeyinde önceden belirlenen yerde buluştu. Hornet uçak gemisinin uçuş güvertesinde B-25'ler bulunduğu için, uçak gemisinin av ve keşif uçakları uçuş güvertesinin altında bulunuyordu. Bu nedenle Enterprise uçak gemisindeki uçaklar görev gücünün tümünü Japon uçaklarının olası saldırısından koruyacaktı. Birleşik görev gücü 2 uçak gemisi, 3 ağır kruvazör, 1 hafif kruvazör, 8 muhrip ve 2 yakıt ikmal gemisinden oluşmuştu ve tam bir telsiz suskunluğu uyguluyordu. Düşük süratte seyreden yakıt ikmal gemileri 17 Nisan 1942 günü akşamüstü görev gücüne yakıt ikmali yaptıktan sonra muhriplerle birlikte geriye dönmüş, uçak gemileri ve kruvazörler Japonya'nın doğusunda ve Japonlar tarafından kontrol altında tutulan sulara, B-25'lerin kalkış noktasına doğru 20 deniz mili süratle seyretmeye başlamıştı.

Japonya'ya Doğru Yolalan USS Hornet Uçak Gemisi
Fotoğraf: Cv6 Org

Görev gücü 18 Nisan 1942 günü sabah saat 07:38'de Japon anakarasının 1,050 kilometre (650 mil) açığında plânlanan kalkış noktasına doğru ilerlerken Japon devriye gemisi Dai-23 Nittō Maru tarafından görülmüş ve devriye botu telsizle Japonya'ya saldırı yapılacağını bildirmişti. Nashville kruvazörü tarafından ateş altına alınan Dai-23 devriye botu ölümcül hasar görmüş, bot komutanı astsubay intihar etmiş ve 11 denizcinin 5'i denizden çıkarılmıştı. Bu durumda Yarbay Doolittle ve Hornet uçak gemisinin komutanı Albay Marc Mitscher, plânlanan noktadan 10 saat önce ve 270 kilometre (170 mil) daha uzak bir noktadan B-25'lerin ivedi olarak kalkmaları kararını verdi. Uçakların motorlarının çalıştırma hazırlıklarına başlandı. Doolittle'ın uçağı uçuş güvertesinin en önündeydi ve kalkış mesafesi 467 feet'di (142 metre). Yarbay Doolittle dahil pilotların hiç biri uçak gemisi güvertesinden B-25 uçağı ile kalkış yapmamıştı. 16 B-25 "Mitchell" orta menzilli bombardıman uçağının tümü 08:20 ve 09:19 saatleri arasında emniyetli bir şekilde Hornet uçak gemisinden havalanmıştı.

 
USS Hornet Uçak Gemisi'nden Havalanan B-25 "Mitchell" Uçağı
Fotoğraflar: National Museum Af Mil
BOMBARDIMAN İÇİN HAVALANAN UÇAKLAR
(KALKIŞ SIRASINA GÖRE)
Uçak No. Uçak Takma Adı Filo Hedef Pilot Görev Sonunda Uçağın Durumu
40-2344   34. BF Tokyo Yb. James H. Doolittle Chuckow-Çin kuzeyinde kırıldı
40-2292   37. BF Tokyo Ütğm. Travis Hoover Ningpo-Çin'de kırıldı
40-2270 Whiskey Pete 95. BF Tokyo Ütğm. Robert M. Gray Chuchow-Çin güneydoğusunda kırıldı
40-2282   95. BF Tokyo Ütğm. Everett W. Holstrom Shangjao-Çin güneydoğusunda kırıldı
40-2283   95. BF Tokyo Yzb. David M. Jones Chuchow-Çin güneybatısında kırıldı
40-2298 The Green Hornet 95. BF Tokyo Ütğm. Dean E. Hallmark Wenchu-Çin'de denize indi
40-2261 The Ruptured Duck 95. BF Tokyo Ütğm. Ted W. Lawson Shangchow-Çin'de denize indi
40-2242   95  BF Tokyo Yzb. Edward J. York Primorsky Krai-Sibirya'da enterne edildi
40-2303 Whirling Dervish 34. BF Tokyo Ütğm. Harold F. Watson Nanchang-Çin güneyinde kırıldı
40-2250   89. KF Tokyo Ütğm. Richard O. Joyce Chuchow-Çin kuzeydoğusunda kırıldı
40-2249 Hari Kari-er 89. KF Yokohama Yzb. C. Ross Greening Chuchow-Çin kuzeydoğusunda kırıldı
40-2278 Fickle Finger of Fate 37. BF Yokohama Ütğm. William M. Bower Chuchow-Çin kuzeydoğusunda kırıldı
40-2247 The Avenger 37. BF Yokosuka Ütğm. Edgar E. McElroy Nanchang-Çin kuzeyinde kırıldı
40-2297   89. KF Nagoya Bnb. John A. Hilger Shangjao-Çin güneydoğusunda kırıldı
40-2267 TNT 89. KF Kobe Ütğm. Donald G. Smith Shangchow-Çin'de denize indi
40-2268 Bat Out of Hell 34. BF Nagoya Ütğm. William G. Farrow Ningpo-Çin güneyinde kırıldı
  BF=Bombardıman Filosu
  KF=Keşif Filosu
  Yb.=Yarbay / Bnb.= Binbaşı / Yzb.=Yüzbaşı / Ütğm.=Üsteğmen
Uçak Mürettebatı Resim Ve İsimleri İçin Tıklayın
Bombalanacak Hedefler Ve İnilecek Meydanlar
Kroki: National Museum Af Mil

B-25'ler Japonya'daki hedeflerine doğru görülmeden varmak için ikili kol, en fazla dörtlü kol halinde ve dalgalara değecek kadar alçak irtifadan uçtular. Uçaklar, uçak gemisinden kalkışından 6 saat sonra öğle saatlerinde Japonya'ya vardılar ve Tokyo civarındaki Yokohama, Yokosuka, Nagoya, Kobe, Osaka şehirlerindeki 10 askeri ve endüstriyel tesisi bombaladılar. Bombardıman sırasında B-25'lere hafif uçaksavar ateşi açılmış ve birkaç Japon av uçağı ile karşılaşılmış ancak herhangi bir kayıp verilmemişti. Sadece Üsteğmen Richard O. Joyce'nin kullandığı B-25 uçağı küçük çaplı uçaksavar isabeti almıştı. Uçak gemisinden dördüncü uçak olarak kalkış yapan Ütğm. Everett W. Holstrom'un kullandığı B-25, Japon av uçağına taretindeki tutukluk nedeniyle ateş edemeyince bombalarını hedefe varmadan önce bırakmak zorunda kalmıştı.

Bombardımana katılan 16 B-25'in 15'şi Japonya'nın güney kıyılarından güneybatı istikametinde uçmuştu. Uçakların Doğu Çin Denizi'ni geçerek Çin'in doğusundaki etrafında birçok meydan bulunan Zhejiang'daki seyrüsefer yardımcılarını kullanarak Chongqing'e ulaşması ve burada yakıt ikmali yapması plânlanmıştı. Bütün uçakların öncelikle ineceği meydan Zhuchou'du. Bir B-25'in yakıt seviyesi aşırı azaldığından en yakınındaki Rusya kıyılarına yönelmişti.

B-25'ler Çin'e doğru uçarken beklenmedik birkaç sorunla karşılaşmışlardı: Hava kararmak üzereydi, yakıt miktarı çok azalmıştı ve hava bozmaya başlamıştı. Güzel bir rastlantı sonucu uçaklar hedeflerini bombaladıktan sonra Çin'e doğru uçarken yedi saat boyunca arkadan rüzgâr almışlar ve kuyruktan alınan rüzgâr uçakların yer süratini 25 knot arttırmıştı. Eğer arkadan esen rüzgâr olmasaydı, hiçbir uçak Çin'e ulaşamayacaktı. Olumsuzluklar nedeniyle pilotlar Çin'de inmeyi plânladıkları meydanlara ulaşamayacaklarını anlamışlardı. Bu durumda önlerinde iki seçenek vardı: Birinci seçenek Çin toprakları üzerinde uçaklarını paraşütle atlayarak terk etmek, ikinci seçenek Çin kıyıları boyunca uygun görülen yere kırımı göre alarak inmeyi denemekti. Uçak gemisinden kalktıktan 13 saat sonra Çin kıyılarına ulaşan 15 B-25 uçağı kırım geçirerek inmişti. Bir B-25 uçağı Vladivostok şehrinin 65 kilometre (40 mil) yakınına inmişti. Rusya'ya inen uçağın mürettebatı enterne edildiği İran'dan 1943 yılında kurtarılmıştı. Bu görev uçuşunda B-25 "Mitchell" orta bombardıman uçakları yaklaşık olarak 3,600 kilometre (2,250 mil) uçarak en uzun muharebe uçuş görevini yerine getirmişlerdi.

Doolittle ve uçuş ekibi Çin'e paraşütle güvenli olarak indikten sonra hem Çinli asker ve sivillerden hem de Çin'de yaşayan Amerikalı misyoner John Birch'den yardım almıştı. Görev sonunda tüm uçaklar kullanılmaz duruma geldiği için Doolittle bu görevi başarısız olarak değerlendirmişti.

 
 Yokosuka Japon Deniz Üssü'nün B-25 Uçağından Çekilen Fotoğrafları
Fotoğraflar: Pacaf Af Mil
5. UÇAK MÜRETTEBATININ DURUMU:

Kayıp personelin akıbeti:

Japon hedeflerine bombardımandan sonra uçuş mürettebatının büyük çoğunluğu Çin'e ulaşmayı başarmış, Çinli asker ve sivillerden yardım almıştı. Uçuş mürettebatına yardım eden Çinliler bu davranışlarını pahalıya ödemişlerdi. Japon askerleri Zhejiang ve Jiangxi bölgelerinde Amerikalılara yardım eden Çinlileri baskı altına almıştı. Japon askerleri Doolittle ve diğer uçuş mürettebatını aramaları sırasında tahmini 250.000 sivili öldürmüştü. İki uçağın toplam 10 kişilik mürettebatından haber alınamamıştı. Birleşik Devletler 15 Ağustos 1942'de Şanghay'daki İsviçre Konsolosluğu'ndan 8 mürettebatın (İki mürettebat kırımlı iniş sırasında boğularak yaşamını yitirmişti) Şanghay'daki Japon polis merkezinde gözetim altında olduklarını öğrendi. Japonlar 19 Ekim 1942'de sekiz mürettebatın ölüm cezasına çarptırıldıklarını,  daha sonra birkaçının cezasının hafifletilerek ömür boyu hapse çevrildiğini açıkladı. Radyo yayınında isim ve başka bir bilgi verilmemişti. Japon propagandası hava saldırısını alaya alıyordu. Bombardımanı "Hiçbir şey yapmayan saldırı" olarak nitelendiriyor ve birkaç B-25'i düşürdüklerini söyleyerek övünüyorlardı. Gerçekte B-25'ler ve mürettebatı bombardıman esnasında hiçbir kayıp vermemişlerdi.

İki uçak mürettebatının durumu savaştan sonra Şahghay'da savaş suçları mahkemesinde ortaya çıkarıldı. Şubat 1946'da dört Japon subayı esir alınan sekiz mürettebata kötü davranmaktan yargılandı. İki uçak mürettebatı; astsubay William J. Dieter ve Çavuş Donald E. Fitzmaurice, B-25'in Çin kıyısına kırımlı olarak inmesinden sonra boğularak yaşamını yitirmişti. Diğer sekiz mürettebattan; Üsteğmenler Dean E. Hallmark, Robert J. Meder, Chase Nielsen, William G. Farrow, Robert L. Hite, George Barr ve Onbaşılar Harold A. Spatz ile Jacop DeShazer esir edilmişti. Esir alınan Amerikalılar işkence görmüş, aç bırakılmış ve bu kötü duruma ek olarak dizanteri ve beriberi hastalığına yakalanmışlardı. 28 Ağustos 1942'de pilotlar Hallmark ve Farrow ile silahçı Spatz göstermelik olarak mahkemeye çıkarılmıştı. Kötü muamele görmelerine ve baskı altında tutulmalarına rağmen üç havacı mahkemeye herhangi bir bilgi vermemişlerdi. 14 Ekim 1942'de üç Amerikalının ertesi gün idam edilmelerine karar verilmişti. 15 Ekim 1942 günü saat 16:30'da üç Amerikalı havacı kamyonla götürüldüğü Şanghay'daki mezarlıkta bir manga Japon askeri tarafından kurşuna dizilmişti.

Askeri hapishanede bulunan diğer beş esir Amerikalı havacının sağlığı  beslenme yetersizliği nedeniyle hızla bozulmaya başlamıştı. Nisan 1943'de Nanking'e götürülen beş Amerikalı havacıdan Meder 1 Aralık 1943'de ölmüştü. Sonunda kalan dört esir; Nielsen, Hite, Barr ile DeShazer az da olsa tedavi görmüş, İncil ve birkaç kitap okumalarına izin verilmişti. Hayatta kalan dört havacı Ağustos 1945'de Amerikan birlikleri tarafından kurtarılmıştı. Doolittle'ın esir edilen sekiz uçuş mürettebatına savaş suçu işlemekten yargılanan dört  Japon subayı suçlu bulundu. Üç Japon subayı beş yıl ağır hapis, bir Japon subayı dokuz yıl hapis cezası aldı.

Bombardıman görevinde sadece bir uçuş mürettebatı kayboldu. Çin üzerinde paraşütle atlarken hayatını kaybeden Onbaşı Leland D. Faktor'dan bir daha haber alınamadı.

Göreve dönen uçuş mürettebatı:

Baskından sonra Doolittle bombardıman görevine katılan ekibine; 16 uçağın kaybedildiğini, bombalanan hedeflerde küçük çaplı hasar meydana geldiğini bu nedenle Birleşik Devletlere döndüğünde askeri mahkemeye verileceğini düşündüğünü söylemişti. Düşündüğünün tam tersine, Yarbay Doolittle ülkesine döndüğünde bombardımanın Amerikan halkı üzerinde büyük ölçüde olumlu etki yapması nedeniyle Başkan Roosevelt tarafından Şeref Madalyası ile ödüllendirilmiş ve albay rütbesi atlatılarak tuğgeneralliğe yükseltilmişti. İkinci Dünya Savaşı'nın son üç yılında Kuzey Afrika'da 12 nci, Akdeniz'de 15 nci ve İngiltere'de 8 nci Hava Kuvvetine komuta etmişti.

Başkan Franklin D. Roosevelt'in Jimmy Doolittle'a
Şeref Madalyası'nı Verme Töreni
Fotoğraf: Pacaf Af Mil

Onbaşı David J. Thatcher ile Üsteğmen Thomas R. White; Çin'de  Lawson'un yaralı mürettebatına büyük çaba harcayarak yaptıkları yardımlarla Japon askerlerinden kurtulmalarını sağladıkları için Gümüş Yıldız madalyası ile ödüllendirildi. Bombardımana katılan 80 mürettebata Seçkin Uçuş Haçı madalyası, ölen ve yaralanan mürettebata Gazilik Madalyası verilmişti. Ayrıca bombardımana katılan tüm mürettebat Çin hükümeti tarafından madalya ile ödüllendirilmişti.

Çin-Burma-Hindistan bölgesinde 28 havacı bir yıla yakın uçuş görevi yaptı. Bu havacılardan 5'i görev esnasında hayatını kaybetti. Kuzey Afrika'da 19 havacı görev yaptı. Bunlardan 4'ü görev sırasında hayatını kaybetti, 4'ü esir düştü. Avrupa'daki harekâtta 9 havacı görev yaptı, görev esnasında 1 kişi hayatını kaybetti. Ağır yaralanan iki havacı 1944 yılında Kara Hava Kuvvetleri'nden ayrıldı.

6. SONUÇ:

Doolittle hava saldırısı Japon hedeflerinde ciddi bir hasar meydana getirmemişse de Pearl Harbor baskınından sonra Amerikan halkının bozulan moralinin yükselmesinde çok büyük katkısı olmuştu. Son derece zor göreve gönüllü olarak katılan 80 havacı cesaret ve verilen görevi yerine getirme azmi ile havacılık tarihine geçmiştir.

 

Hazırlayan: Ercan ÇETİNERLER

Kaynak: Kaynaklar / Yurtdışı / Sıra No.: 24, 39 ve 41