Bu uçuş emrinin Eskişehir'in hemen yanındaki Muttalip Meydanında bulunan 1 nci Uçak Bölüğü Komutanının eline varmasından 40 dakika içinde Pilot Vecihi Hürkuş idaresinde bir av uçağı görev uçuşuna kalkmıştır. Yenişehir - Bilecik ve İnegöl - Pazarcık yollarında yürüyüş halinde bulunan düşman kuvvetleri keşfedilmiş ve aynı zamanda düşman kıta topluluklarına bomba ve makineli tüfekle taarruz edilmiştir.

24 Mart 1921 günü aynı yollar üzerinde keşif uçuşu tekrarlanmıştır.

25 Mart 1921 günü 2 düşman uçağının Eskişehir'e doğru gelmekte olduğu haberi alınmış ve bu uçaklara karşı, Pilot Vecihi Hürkuş uçmuşsa da motorda ortaya çıkan bir arızadan dolayı meydana geri dönmüştür. Arıza giderilerek uçak tekrar faal hale getirilmiştir. Bölüğe İstanbul'dan kaçarak henüz gelmiş bulunan Üsteğmen Fehmi bu uçakla uçmak istemiş, meydandan kalkar kalkmaz motor yeniden arızalanmış, meydana inmek üzere çok alçak irtifadan yaptığı dönüş esnasında uçak perdövites olup düşmüş ve pilot Üsteğmen Fehmi şehit olmuştur.

26 Mart 1921 günü bölükte faal uçak olmadığından cephe uçuşu yapılamamıştır.

27 Mart 1921 günü Pilot Vecihi Hürkuş av uçağı ile Söğüt istikametinde keşif uçuşu yapmış, Söğüt'ün kuzey bölgesinde iki taburluk ve güneyindeki bir alaylık piyade ordugahına ve yollar üzerindeki yürüyüş kollarına bomba ve makineli tüfekle taarruz etmiştir.

28 Mart 1921 günü saat 10.00'da Pilot Vecihi Hürkuş yaptığı keşifte, Söğüt'ün 1 kilometre kuzeyinde iki taburluk çadırlı ordugah ve Söğüt'ün 1 kilometre güneyinde yol kenarında ağaçlar arasında gizlenmiş bir taburluk yürüyüş kolu ile bunun 1 kilometre kuzeyinde bir alay tahmin edilen çadırlı ordugah tespit etmiş ve bunlara bomba ve makineli tüfekle taarruz etmiştir.

29, 30 ve 31 Mart günleri keşif uçuşlarına devam edilerek düşmanın durumu adım adım takip edilmiştir.

31 Mart 1921 günü öğleden sonra saat 15.45'te Pilot Asteğmen Halil'in (Astsubay iken başarılı uçuşlar yaptığından asteğmenliğe terfi ettirilmiştir) yaptığı uçuşta İnönü ile Bozüyük arasında ve Bozüyük'ün içinde otomobil faaliyeti ve kasabayı henüz terk etmiş 50 kadar arabalı bir araç konvoyunun Karaköy istikametine gittiği, Söğüt yangınının devam etmekte olduğu, Söğüt'ün kuzeyinde istirahat halinde 30 - 35 araçlık bir konvoyun olduğu görülmüştür.

Bugünkü uçak keşiflerinden düşmanın geri çekilmekte olduğu açık bir şekilde anlaşılmıştır.

Cephenin güneyindeki uçuş görevleri ise Afyon'da bulunan 2 nci Uçak Bölüğü tarafından yapılmıştır. Bu uçuşlar Bölük Komutanı Yüzbaşı Fazıl ve Asteğmen Halil tarafından başarıyla yerine getirilmiştir.

25 Mart 1921 günü Yüzbaşı Fazıl'ın İdaresindeki av uçağı ile yapılan keşifte Uşak - Dumlupınar yolunda bir düşman yürüyüş kolu görülmüş ve iki gün önce Dumlupınar'ın kuzeyinde tespit edilmiş olan birliklerin yürüyüşe geçtikleri anlaşılmıştır.

26 Mart 1921 günü Yüzbaşı Fazıl'ın yaptığı keşif uçuşunda iki ayrı bölgede düşmanın yürüyüş kollan tespit edilmiştir. Asteğmen Halil tarafından yapılan ikinci uçuşta düşman kuvvetlerinin Sinanpaşa'ya doğru ilerlemekte olduğu görülmüştür.

27 Mart 1921 günü Yüzbaşı Fazıl'ın yaptığı keşifte düşmanın bir topçu bataryası ile iki süvari bölüğünün Afyon - Altıntaş istikametinde ilerlemekte olduğu, iki bölük kuvvetin Balmahmut istasyonuna girmekte olduğu, bunların gerisinde ağırlıklarının bulunduğu, düşman topçu mevzilerinin de Büyükçorca hizalarında olduğu görülmüştür.

28 Mart 1921 günü Afyon'un düşman tarafından işgalinden önce, Bölüğün elindeki tek av uçağı uçarak Eskişehir'e gönderilmiştir.

Batı cephesindeki birliklerimiz Sakarya istikametinde geri çekilirken Kütahya'daki 2 nci Uçak Bölüğü önce Eskişehir'e sonra Polatlı'ya, oradan da Malıköy'e intikal etmiştir.

Yüzbaşı Fazıl komutasındaki Bölükte, 2 adedi keşif ve 2 adedi av uçağı olmak üzere toplam 4 uçak bulunuyordu.

Sakarya Meydan Savaşının yaklaştığı günlerde, 14 Ağustos 1921 günü keşif görevi için kalkan bir uçağımız düşerek parçalanmıştır.

15 Ağustos 1921 günü keşif görevine kalkan diğer bir uçağımız da geri dönmemiştir. Yapılan araştırmada düşman siperlerinin gerisinde keşif görevini tamamlayan uçağımızın dönüşte 5-6 bin fit yükseklikte uçarken motorunda yangın çıktığı, yanarak Beylikköprü civarına düştüğü ve uçağın Sivil Pilotu Cevdet ile rasıdı Yüzbaşı Sırrı'nın şehit oldukları anlaşılmıştır.

 (NOT: Henüz o tarihlerde uçaklarımızda paraşüt kullanılmaya başlanmamıştı. Bu iki pilotumuz paraşütleri olsaydı yanan uçaktan paraşütle atlayıp kurtulabilirlerdi. Daha önce bahsedildiği gibi Fransız Pilot Pegoud 1913 yılında tek kişilik bir uçaktan paraşütle atlama denemesi yapmış ve kurtulmuştu. O tarihten sonra Avrupa'da yaygın bir şekilde kullanılmaya başlayan paraşütün Türk Hava Kuvvetlerine girişi 1924 yılından sonra olmuştur.)

2 keşif uçağımızın düşmesinden sonra bölükteki 2 av uçağımızdan biri de motor arızasından ve malzemesizlikten uçamaz duruma gelmiş, böylece cephe görevlerinde kullanılabilecek elimizde bir tek av uçağı kalmıştı.

Bu bir tek av uçağıyla, Sakarya savaşının başlamasından önceki bir hafta içinde, hava şartlarının ve benzin durumunun müsaadesi nispetinde 8 keşif uçuşu yapılmış ve bu keşifler neticesinde düşmanın Sakarya'da bir taarruz hazırlığında bulunduğu tespit edilmiştir.

Cephe görevi için elimizde mevcut toplam dört uçaktan ikisinin kaza neticesinde parçalanmasıyla uçak sayımız çok kritik bir duruma girmişti. Tam o günlerde, yolunu şaşıran bir Yunan uçağının Muğla civarında bizim tarafımıza mecburi iniş yaptığı öğrenildi. Bu uçağın onarıldıktan sonra uçurularak Bölüğe getirilmesi için Sivil Pilot Vecihi Hürkuş ile Baş Makinist Eşref Koşman Muğla'ya gönderildi. On gün içinde uçak onarılarak Sakarya Savaşının başladığı 23 Ağustos 1921 günü uçarak önce Ankara'ya, oradan da Bölüğün yerleşmiş olduğu Malıköy meydanına getirildi. Gayet yeni ve sağlam durumda olan bu uçakla Batı Cephesi Komutanlığına çok önemli ve faydalı keşif uçuşları sağlanmıştır.

23 Ağustos 1921 gününden 13 Eylül 1921 gününe kadar 21 gün süren Sakarya Savaşı süresince 35 keşif uçuşu yapılmıştır. Bu 21 gün içinde yapılan keşif uçuşlarında Yunan Ordusunun durumu, kuvvetleri ve faaliyetleri hakkında Cephe Komutanlığına çok kıymetli bilgiler temin edilmiştir.

10 Eylül 1921 günü saat 11.00'de cephe boyunca yapılan keşif uçuşunda Kavuncu batısında bir tümenin bulunduğu, Sivri'den Kavuncu'ya bir tümenin yürüyüş halinde olduğu, Sarıhalil kuzeyinde bir tümenin toplandığı ve düşmanın kati olarak çekilmekte olduğu tespit edilmiş ve bu bilgiler Batı Cephesi Komutanlığına anında ulaştırılmıştır.

Hava keşfi vasıtasıyla toplanan bu bilgileri değerlendiren Batı Cephesi Komutanlığı, düşmanın genel bir çekilmeye başladığı kanaatine varmış ve aynı gün saat 13.30'da aşağıda yazılı 41 sayılı cephe emrini vermiştir:

"1. Sabahtan beri yaptığımız taarruz bütün cephede ilerlemektedir. Düşman bütün cephede sarsılmıştır. Saat 11.00'de uçak keşfi ile cepheden Kavuncu Köprüsüne ve Sakarya batısından geriye doğru yürüyüş kollan görülmüştür. Düşmanın genel bir çekilmeye mecbur olduğu muhakkaktır.

2. 57 nci Tümen Karadağ'a taarruz için görevlendirilmiştir.

Sakarya Meydan Savaşında yenilen düşman ordusu Eskişehir - Afyon hattına çekilmiş, sağ kanadını Ahırdağı'na, sol kanadını da Bozdağı'na dayamış, Eskişehir Doğusu - Seyitgazi - Afyon Doğusu - Ahırdağı mevzilerine yerleşmişti. Düşman; 1 nci Kolordusu ile Afyon bölgesinde, 2 nci Kolordusu ile Döğer - İhsaniye bölgesinde, 3 ncü Kolordusu ile de Eskişehir bölgesinde bulunuyordu.

Düşman Sakarya'da yenilmişti. Fakat eldeki vasıta ve kuvvetler, düşmanı takiple kesin sonuca gidecek durumda değildi.

Sakarya Savaşından Büyük Taarruza kadar geçen yaklaşık bir yıllık sürede Hava Kuvvetlerimizin güçlendirilmesi için yokluklara rağmen yoğun çaba harcanmıştır.

Almanya'dan gizlice satın alınan 21 adet av ve keşif uçağı ile bunlara ait malzeme ve teçhizat birçok yollardan Rusya'ya, oradan da vapurla Samsun Limanına taşınmıştır. Uçak ve malzemelerin Samsun'a getirilmesi bir yıla yakın bir zaman almıştır. Düşman eline geçmemesi için çok değişik yollardan ve çeşitli vasıtalarla getirilen bu uçak ve malzemelerin taşınma esnasında başında bir sorumlusu olmadığından. Samsun'a ulaştığında birçoğunun harap ve hasarlı durumda olduğu görülmüştür. Samsun'da bulunan bu uçakların faaliyetlerini sağlayıp uçurarak Konya'ya getirmek üzere pilot ve makinistler Konya'dan karayolu ile Samsun'a gelmişlerdir. Bütün çabalara rağmen harap ve hasarlı durumdaki bu 21 uçaktan ancak 2 adedi onarılabilmiş ve uçarak cepheye getirilebilmiştir. 

20 Ekim 1921 tarihinde Fransızlarla yapılan anlaşmaya göre Adana'da Fransızlardan 10 adet çift kişilik keşif uçağı ile bunlara ait çadır bezinden portatif hangarlar temin edilmiştir.

Aynı yıl içinde İtalyanlardan Antalya'da bir adet iki kişilik eğitim uçağı ile bir adet keşif uçağı ucuz fiyatla satın alınmıştır.

1922 yılı içinde yine İtalyanlardan 20 adet Spat-13 tipinde av uçağı satın alınmış ve bunlar Temmuz ayı içinde Mersin limanına çıkarılarak demiryolu ile Konya'ya getirilmiştir.

 Fakat Fransa ve İtalya'dan satın alınan bu uçakların üzerlerinde makineli tüfek bulunmuyordu. Türkiye'ye satılan bu uçaklar, politik sebeplerden dolayı üzerlerindeki makineli tüfekler söküldükten sonra silahsız olarak teslim ediliyordu.

Ancak Konya meydanındaki askeri depoda, 1 nci Dünya Harbinde kullanılan Alman uçaklarından kalma yeterli sayıda makineli tüfek bulunuyordu.

Fransa ve İtalya'dan temin edilen uçakların Konya tamirhanesinde montajı tamamlandıktan sonra üzerlerine Alman uçaklarından kalma makineli tüfekler takılıyor, uçuş ve atış tecrübeleri yapılan uçak, tahsis edildiği birliğe uçarak gönderiliyordu.

Hava Kuvvetlerimizi güçlendirmek için Devletin yaptığı girişimlerin yanında şahsi yardımlarda da bulunuluyordu.

174 ncü Piyade Alayının mensupları çok anlamlı ve unutulmaz bir jestle Hava Kuvvetlerine bir uçak hediye etmek üzere maaşlarından para yardımında bulunmuşlardır.

O zamanlar uçakların her birine kuyruk numarası yerine ayrı ayrı isim verilirdi. Satın alınmasında 174 ncü Alay mensuplarının katkısı bulunan "Bregeuet 14" tipindeki uçağımıza da "174 ncü Alay" ismi verilmiştir.

Diğer hayırsever bir vatandaşımız, Erzurumlu Nafiz Bey, komisyoncular aracılığıyla İtalyanlardan 2 uçak satın almış ve bu uçakları kaçak olarak İstanbul'dan Anadolu'ya hava yolu ile getirtmiştir. Daha sonra 2 uçak daha satın alarak Hava Kuvvetlerimize hediye eden bu hayırsever vatandaşımızın temin ettiği uçaklara da "Erzurumlu Nafiz 1, 2, 3, 4" isimleri verilmiştir.

Uçakların onarılması için ihtiyaç duyulan malzemelerin hava birliklerinde hemen hemen hiç mevcudu yoktu. Lüzumlu olan herhangi bir malzeme memleket dahilinden tedarik edilemiyordu. Memleket dahilinden tedarik edilebilenler; ayakkabı çivisi, bir kaç renk yağlı boya, sicim, kaput bezi gibi basit birkaç maddeden ibaretti. Memleket içinde bulunmayan malzemelerden bir kısmı yurtdışından gizli ve kaçak olarak getirtiliyor, bir kısmı da işgal ordusu mensuplarından ve depolarından para karşılığında temin edilebiliyordu.

Genel olarak Ordunun kritik ihtiyaçlarının tedarikinde o zamanlar İtalyan işgali altında bulunan Antalya'da yabancı komisyoncular büyük paralar karşılığında aracılık yapıyorlardı.

Kritik ihtiyaç maddelerinin en başında uçak benzini geliyordu. Anadolu'da uçak benzini hemen hemen yok gibi idi. Yurtdışından tedariki ise uzun zaman alıyor ve çok pahalıya mal oluyordu. Bazen uçak benzini olmadığından cephenin keşif uçuşu isteklerine cevap verilemiyordu.

Uçak benzini iki yoldan temin edilebiliyordu. Bir kısım benzin Rusya'dan alınıyordu. Uçakların bazısında kullanılan yüksek oktanlı benzin ise ancak çok pahalı fiyatla İtalyanlardan Antalya yolu ile sağlanabiliyordu.

Büyük zorluklarla temin edilen bu benzinler tenekeler içinde, at ve katır sırtlarında ve çok zor şartlar altında Batı Cephesindeki uçak bölüklerinin bulunduğu meydanlara gönderiliyordu.

Uçak bombalarının yurt dışından temini ise mümkün olmuyordu. 1920 yılının mühimmat envanterinde 10 kiloluk bombalardan sadece 50-60 adet bulunuyordu. Bu bombalar ancak çok cazip ve önemli hedeflere atılıyordu. Bu kritik durumun giderilebilmesi için 7,5 kiloluk top mermilerinden uçak bombası yapılmak üzere tecrübelere girişilmiş ve ayrıca döküm işlemiyle bomba imaline çalışılmıştır.

Büyük Taarruzdan bir hafta önce, Batı Cephesi Komutanlığının 12 Ağustos 1922 tarihli emriyle Akşehir meydanından 4 keşif uçağı cephe yakınındaki Çay meydanına intikal ettirilmiş ve takiben 4 av uçağı da ayni meydana konuşlandırılmıştı.

20 Ağustos 1922 gününden itibaren keşif uçaklarımız başarılı keşif uçuşları yaparlarken av uçaklarımız da hatlarımızın ilerisinde devriye uçuşlarına başlamışlardı. Av uçaklarımıza verilen ana görev cephe boyunca devriye yaparak düşman keşif uçaklarının hatlarımızın gerisine geçmelerini, engellemek. ve düşmanın hazırlıklarımız hakkında bilgi sahibi olmasına imkan vermemekti.

25 Ağustos 1922 günü akşam üzeri yapılan son sorti keşif uçuşunda düşmanın Altıntaş, Döğer, Ekret bölgesindeki ordugahlarında hiçbir değişiklik olmadığı ve yollarda hiçbir hareketin bulunmadığı tespit edildi.

Bu uçak keşfinden birkaç saat sonra Bölüğe verilen emirle ertesi sabah erkenden başlayacak genel taarruzdaki görev istekleri bildirildi.

Batı Cephesi Komutam İsmet Paşanın bizzat imzalayıp Cephe Uçak Bölük Komutanlığına gönderdiği emirde 26 Ağustos 1922 tarihinden itibaren Ordumuzun genel taarruza başlayacağı belirtiliyor ve aynı günün sabahı, saat 06.00 ile 08.00 arasında düşman ihtiyat Grubunun, Döğer bölgesindeki Yunan 2 nci Kolordusunun bulunduğu bölgenin ve Seyitgazi - Döğer yolu üzerindeki düşman faaliyetlerinin keşfedilmesi isteniyordu.

Taarruzun başladığı 26 Ağustos sabahı hava şartlarının uçuşa ve hava keşfine müsait olmamasına rağmen keşif uçaklarımız verilen görevleri yerine getirmiş, av uçaklarımız da düşman hedefleri üzerine bomba ve makineli tüfek taarruzu yapmışlardır.

26 Ağustos günü öğlen saat 12.00'de, yine bizzat Batı Cephesi Komutanı İsmet Paşanın imzalayıp Cephe Uçak Bölük Komutanlığına gönderdiği bir emirle düşman İhtiyat Grubunun ve Döğer - Afyon demiryolu üzerindeki tren faaliyetinin yeniden tespit edilip bildirilmesi istenmiştir.

Aynı emrin 4 ncü maddesinde düşman faaliyetlerinden başka kendi Süvari Kolordumuzun faaliyetlerinin de hava keşfiyle tespit edilmesinin istendiği dikkati çekmektedir. Büyük Taarruzda kendisine önemli görevler düşen General Fahrettin Altay Komutasındaki Süvari Kolordumuzun Ahır Dağından kuzey istikametinde geliştirdiği taarruzun durumu ile Tazılar, Çobanözü, Tokuşlar bölgesindeki Süvari Birliklerimizin durumu ve faaliyetinin keşfedilmesi istenmiştir. Bundan da, aynen bir zırhlı birlik gibi süratle hareket halinde olan Süvari Birliklerimizle yeterli haberleşme irtibatının bulunmadığı ve başarısına büyük bel bağlanan Süvari Birliklerimizin hareketinin ancak hava keşfi vasıtasıyla takip edilebildiği anlaşılmaktadır.

26 Ağustos günü havanın çoğunlukla bulutlarla kaplı ve rüzgarlı olmasına rağmen uçaklarımız Altıntaş, Döğer ve Afyon bölgelerinde 12 sorti uçuş yapmayı başarmışlardır. Keşif uçaklarımız kendilerinden istenen bütün görevleri tamamlamış, ayrıca seçilen önemli hedefler üzerine de bomba taarruzu yapmışlardır.

Av uçaklarımız gün boyunca sürdürdükleri devriye uçuşları esnasında dört defa düşman uçaklarıyla karşı karşıya gelmişler, girişilen hava savaşlarında 3 düşman keşif uçağı hemen kendi hatları gerisine indirilmiş, 1 düşman uçağı da Bölük Komutam Yüzbaşı Fazıl tarafından Afyon'un Hasanbeli Kasabası civarında düşürülmüştür.

27 Ağustos 1922 günü öğleye kadar yapılan uçak keşiflerinde düşmanın Altıntaş'taki ihtiyat gruplarında önemli bir değişiklik görülmemiş, Deper'deki bir alaylık ordugahın boşalmış ve Döğer'deki ihtiyat kuvvetlerinin yerlerinden hareket etmekte oldukları tespit edilmiştir.

28 Ağustos 1922 günkü uçuş görevlerinde yine cephenin kuzeyindeki Altıntaş, Döğer, Seyitgazi, Eskişehir bölgelerinin keşfi bizzat Batı Cephesi Komutanı İsmet Paşanın imzaladığı bir emirle Uçak Bölüğünden istenmiştir.

Uçak Bölüğüne verilen görev emirleri incelendiğinde 26 Ağustos sabahı taarruz başladığı andan itibaren cephenin kuzeyindeki Yunan 2 nci Kolordusunun hareketlerinin büyük bir dikkatle, adım adım takip edildiği görülmektedir.

Savaşın ilk ve ikinci günü sabah ve öğleden sonra yapılan keşif uçuşlarında pilotlarımız Yunan 2 nci Kolordusunun hareketlerini havadan dikkatle kontrol ederek böyle bir müdahale durumunun olup olmadığını anlamaya çalışıyor ve raporlarını Kocatepe'deki Başkomutanlık Karargahına anında ulaştırıyorlardı.

28 Ağustos günü en kritik günlerden biriydi. Güneydeki Yunan 1 nci Kolordusu yavaş yavaş kıskacın içine alınmaya başlanmıştı. Eğer kuzeydeki Yunan 2 nci Kolordusu bugün de müdahale etmezse artık Türk taarruzunun kesin zafere ulaşmasını hiçbir kuvvet engelleyemezdi.

Başkomutan Mustafa Kemal Paşa Kocatepe'deki çadırında bir taraftan cephedeki birliklerden gelen raporlan inceliyor, bir taraftan da cephenin kuzeyindeki Yunan Kolordusunun sön durumunu bildirecek olan hava keşfinin sonucunu sabırsızlıkla bekliyordu.

Başkomutanın beklediği hava keşif raporu biraz sonra geldi. Pilotlarımız Yunan 2 nci Kolordusunun Türk taarruzuna müdahale edecek şekilde güney istikametinde ilerlemeyip batı istikametinde çekilmekte olduklarını tespit etmişlerdi.

Başkomutan Mustafa Kemal Paşa'nın o esnada yanında bulunanlar, pilotların hava keşif raporundaki bu bilgileri kendisine ulaştırdıklarında Yunan Ordusunu kastederek: "İşte şimdi sizin hesabınızı gördüm!" dediğini duymuşlardır.

27 Ağustos 1922 günü Afyon'un düşmandan geri alınmasından sonra Çay Meydanında bulunan Uçak Bölüğünün Afyon Meydanına intikal etmesi için aşağıdaki emir verilmiştir:

29 Ağustos günü Çay Meydanından cephe uçuşuna kalkacak uçakların dönüşte Afyon meydanına inmeleri için ayrıca telefon emri verilmiştir.

Öğleden önce Çay Meydanından cephe görevine kalkan uçaklar dönüşte Afyon'daki yeni meydana inmişlerdir.

Cephe Uçak Bölüğü bugünkü duruma göre üçe ayrılmış bulunuyordu. Akşehir'de, tamirhanesi ve malzeme deposu ile bir kısım personel; Çay Meydanında, bütün çadırları ile bir kısım malzeme; Afyon Meydanında da pilotları ve faal uçakları ile Bölük ileri kademesi.

Çay Meydanındaki malzeme ve teçhizatı taşımak üzere tahsis edilen 5 adet kamyon zamanında Bölüğe ulaşmamıştır. Bu araçların daha fazla gecikmesi halinde Bölüğün uçuş faaliyetinin duracağı, Uçak Bölük Komutanı tarafından üst makamlara bildirilmiştir.

31 Ağustos 1922 günü Uşak istikametinde keşif yapan bir uçağımız düşmanın 2 tümenlik bir kuvvetinin Banaz ile Kapaklar istasyonu arasında, 2 tümenlik bir kuvvetinin de Kapaklar istasyonu civarında çekilmekte olduklarını, 2 alay kuvvetindeki bir süvari birliğinin demiryolunun kuzey sırtları gerisinde yürüyüş halinde bulunduğunu tespit etmiştir.

1 Eylül 1922 günü sabah saat 07.20'den itibaren akşam saat 18.45'e kadar bölükte uçuş faaliyeti aralıksız devam etmiş, Seyitgazi - Eskişehir -İnönü - Karaköy, Kütahya ve Uşak dolaylarında keşif uçuşları yapılmış ve görülen düşman topluluklarına bombalarla taarruz edilmiştir. Uşak'ın yanmakta olduğu havadan tespit edilmiştir. Kaçmakta bulunan düşman kıta toplulukları üzerine atılan bombalar ile makineli tüfek taarruzlarının çok etkili olduğu, uçuştan dönen pilotlar tarafından ifade edilmiştir.

1 Eylül 1922 günü Uşak'ın düşmandan geri alınması üzerine Batı Cephesi Komutanlığı, hava bölüğünün Uşak Meydanına intikali için aşağıdaki emri vermiştir:

Hava Bölüğünün 2 Eylül 1922 günü Afyon'dan Uşak'a intikali emredilmişse de teçhizat ve malzemenin önemli bir kısmı henüz Çay Meydanından Afyon'a taşınamadığından Bölüğün intikali mümkün olamamıştır. Batı Cephesi Komutanlığının verdiği emirde Bölüğün gerilerdeki teçhizat ve malzemesinin derhal Afyon'a taşınması istenmiş ise de kamyon sayısı yeterli olmadığından taşınma işlemi yapılamamıştır. Bölüğe tahsis edilen 4 kamyonun kafi gelmediği ve 10 kamyona ihtiyaç duyulduğu üst makamlara bildirilmiştir.

2 Eylül günü yapılan keşif uçuşlarında bir Türk Birliğinin Kütahya'nın 20 kilometre kuzeyinde bulunduğu, İnönü - Bozüyük yolunda 150 kadar düşman kamyonunun Bozüyük istikametinde gittiği, İnönü istasyonunun güneyinde 200 kadar nakliye aracının yürüyüş halinde olduğu, iki düşman tümeninin Eskişehir - İnönü yolu üzerinde; bir düşman tümeninin Eskişehir - Çukurhisar yolu üzerinde geri çekildiği ve Türk Kuvvetlerinin de Eskişehir'e girmek üzere olduğu tespit edilmiştir.

3 Eylül 1922 'günü sabahı Afyon meydanından kalkan bir keşif uçağımız düşman kuvvetlerinin son durumunu tespit ettikten sonra dönüşte emredildiği şekilde Uşak Meydanına inmiş ve keşif sonu raporunu buradan Batı Cephesi Komutanlığına iletmiştir.

Havacılarımız Uşak Meydanına indiklerinde, bu meydanda düşmanın fazla miktarda uçak, malzeme ve teçhizatı ile pek çok uçak bombasını olduğu gibi bırakıp gittiğini görmüşlerdir. Terk edilen uçak bombalarının miktarının çok oluşu havacılarımızı şaşırtmıştır. Yapılan sayımda Yunanlıların Uşak Meydanında 18.240 adet uçak bombası depoladıkları anlaşılmıştır. Türk Hava Kuvvetlerinin 1920 yılının envanterindeki bomba sayısının 40 - 50 civarında olduğu düşünülürse, Yunanlıların yalnız Uşak meydanında depoladığı 18.240 adet bombanın Türk Birlikleri için ne kadar büyük bir tehlike teşkil ettiği hakkında bir fikir edinilebilir. Yunan Ordusunun o tarihlerde Türk Toprakları üzerinde kullandığı uçaklarının sayısı 25 civarında idi. Ayrıca İzmir Alsancak istasyonunda 30 vagon içinde sevke hazır durumda daha birçok uçağı ve uçak malzemesi bulunuyordu. Yunanlılar bu uçakların tamamını, 18.240 adet bomba depo ettikleri Uşak Meydanında toplayıp, Afyon'un güneyinde yığınak yapmakta olan Türk Birliklerine karşı aralıksız hava saldırıları düzenleselerdi, herhalde Türk Birliklerine çok fazla kayıp verdirebilirlerdi, Yunanlılar yeterli sayıda uçakları olmalarına rağmen bu hava saldırılarını düzenleyemediklerine göre demek ki onların da lojistik sıkıntılar nedeniyle yeterli uçuş faaliyetinde bulunamadıkları anlaşılmaktadır.

4 Eylül 1922 günü Bölüğün faal durumdaki 3 av ve 5 keşif uçağı Afyon Meydanına inmiştir. Bölüğün yer kademesi henüz Uşak'a gelmediğinden ve meydanda uçakların bakımını yapacak teknik personel bulunamadığından bu hizmetlerin, Bölükteki 15 uçucu tarafından yapılmasına çalışılmışsa da uçucular bakım ve onarım konularında yetiştirilmemiş olduklarından ve bu işler tamamen ihtisası gerektirdiğinden bakım hizmetleri istendiği şekilde yerine getirilememiştir. Meydana inen 5 keşif uçağından 2 adedinin bakımı yapılamamış ve arızaları giderilememiştir.

Afyon'dan 3,5 ton uçak benziniyle bir kısım malzeme ve teçhizat kamyonlar ile yola çıkarılmış, ancak yolların çok bozuk ve trafiğin yoğun olması nedeniyle kamyonlar 155 kilometrelik mesafeyi 24 saatte alabilmişlerdir.

Uçak Bölüğünün asıl ağırlıkları, yedek malzemeleri, onarım için gerekli takım ve avadanlıkları ise 1 nci Dünya Savaşından kalma demir tekerlekli ağır kamyonlara yüklenmişti. Yollardaki mevcut köprülerin, ağır vasıtaların geçmelerine müsait bulunmadığı gerekçesiyle, yol boyunca trafiği kontrol eden ekipler tarafından bu araçların daha ileri gitmelerine müsaade edilmemiş ve Dumlupınar yakınlarında alıkonulmuştur.

Bu durumda Uçak Bölüğünün Akşehir, Çay, Afyon, Dumlupınar ve Uşak'ta birer kademesi ve her kademesinde bir kısım malzeme ve teçhizat, teknik eleman ve destek personeli, ayrıca bunların başında subay ve erbaş bulunduruluyordu. Malzeme ve teçhizatın bu şekilde birçok yere dağılması yüzünden Bölük, kuvvetini ve bilhassa uçuş faaliyetini günden güne kaybetmekte idi. Cephe Uçak Bölük Komutanı bu durumu açık bir şekilde muhtelif yazılarla üst makamlara bildirmişse de bir sonuç alınamamıştır.

5 Eylül 1922 günü Alaşehir ve Salihli istikametinde keşfe giden bir uçağımızın motoru Salihli Alaşehir arasında arıza yaptığından uçak geriye dönmüş ve İnay - Karakuyu arasında mecburi iniş yapmıştır.

Uçaklar malzemesizlikten, bakımlarının iyi bir şekilde yapılamamasından ve bakım görmeden aralıksız uçuşa verilmelerinden artık sık sık arızalanmaya başlamışlardı.

6 ve 7 Eylül günlerinde uçuş faaliyeti olmamıştır.

8 Eylül 1922 günü Manisa, Nif ve Torbalı istikametlerinde Bölüğe uçuş vazifesi verilmiş ve aynı zamanda Bölüğün Uşak'tan derhal Alaşehir veya Salihli'ye intikali emredilmiştir. Çünkü ordu birliklerimiz artık İzmir'e iyice yaklaşmış bulunuyorlardı. Ancak Bölüğün Çay ve Afyon'dan yola çıkarılan malzeme ve teçhizatı bile henüz ellerine ulaşmamıştı.

9 Eylül günü 2 keşif ve 1 av uçağımız Uşak'tan kalkarak Salihli Meydanına intikal etmiştir.

10 Eylül günü hiçbir hava faaliyeti olmamıştır.

11 Eylül 1922 günü Uşak'tan 2 av uçağı daha Salihli Meydanına gelmiştir. Ayrıca 26 Ağustos günü Bölük Komutanı Yüzbaşı Fazıl tarafından Afyon'un Hasanbeli Kasabası civarına düşürülen fakat fazla hasar görmeyen Yunan uçağı onarılıp Ay Yıldız işaretleri konulduktan sonra uçarak Salihli Meydanına getirilmiştir.

12 Eylül 1922 günü Uşak Meydanındaki malzeme ve teçhizatın bir kısmı kamyonlarla Salihli'ye hareket ettirilmiştir. Demiryolunun bir kısmı tahrip edildiğinden vagonlarla taşınabilecek ağır malzemeler ve portatif hangarlar taşınamayarak Uşak'ta bırakılmıştır. Aynı gün 3 keşif ve 1 av uçağımız daha Uşak Meydanından Salihli Meydanına gelmiştir.

13 Eylül 1922 günü Bölüğün Salihli Meydanından İzmir'e intikali emredilmişti. Ancak, İzmir'de intikal edilecek Gaziemir Meydanının son durumu hakkında hiçbir makamdan bilgi alınamamıştı. Çünkü Uçak Bölüğünün Batı Cephesi Komutanlığı ve diğer makamlarla telsiz ve telefon irtibatı yoktu. Üst makamlarla irtibatın bulunmayışı Uçak Bölüğünü çok güç durumda bırakmıştı. Karayolu ile Uşak'tan Salihli'ye hareket etmiş olan yer kademesi henüz birliğe ulaşmamıştı. Gaziemir Meydanı hakkında hiçbir makamdan bilgi alınamayınca, Bölük Komutanı meydan hakkında bilgi toplayıp getirmek üzere bir subayı Gaziemir'e gönderdi. 2 keşif uçağı İzmir'e gitmek üzere meydandan havalandılarsa da bir süre sonra motor arızasından geri döndüler.

14 Eylül 1922 günü Salihli Meydanından sabah saat 06.40'dan itibaren kalkış yapan 4 av ve 2 keşif uçağımız İzmir'deki Gaziemir Meydanına indiler. Salihli Meydanında bekleyen 3 keşif uçağı motor arızasından yine kalkış yapamadılar.

15 Eylül 1922 günü 3 keşif uçağımız Salihli Meydanından havalanmışlarsa da ancak birisi Gaziemir Meydanına inebilmiş, ikincisi Gaziemir'e 10 kilometre mesafede motoru arızalandığından mecburi iniş yapmış üçüncüsü de yine motor arızasından Çobanisa istasyonu yanına mecburi iniş yapmak zorunda kalmıştı.

Gaziemir Meydanında Yunanlıların bıraktıkları 1 adet «De Havilland» tipinde keşif uçağı, 3 adet Nieuport tipinde av uçağı ve 1 adet Avro tipinde iki kişilik eğitim uçağı uçuşa hazır bir durumda, birçok malzeme ve teçhizatı ile birlikte ele geçirildi. Yunanlıların telaş içinde meydanı terk ederken bu uçakları ve malzemeleri tahrip etmeye fırsat bulamadıkları anlaşılmaktadır.

16 Eylül 1922 günü Uçak Bölüğünün makinist ve eratı, Akşehir - Çay - Afyon - Dumlupınar - Uşak - Salihli ve İzmir arasında malzeme ve teçhizatı ile birlikte, bir kısmı bu meydanlarda, bir kısmı da bu meydanlar arasındaki yollarda dağılıp kalmıştı. Bölüğün kadrosunda ulaştırma aracı olarak tahsis edilmiş bir tane at arabası bulunuyordu. Bölüğün yer kademesinin, malzeme, teçhizat ve ağırlıklarının taşınması için yeterli sayıda ve kapasitede ulaştırma aracı tahsis edilemiyordu. Demiryolları yer yer tahrip edilmiş olduğundan vagonlarla malzeme ve teçhizatın taşınması mümkün olamıyordu. Zaten iki aracın yan yana zor geçebileceği genişlikte olan Afyon - İzmir karayolu, bir de yoğun savaş trafiği yüzünden iyice tıkanıp kalmıştı. Aynıca köprülerin yetersiz oluşu da diğer bir kısıtlayıcı faktörü meydana getiriyordu. Ağır malzemeleri taşıyan kamyonlar bu köprülere geldiklerinde görevli ekipler tarafından durduruluyor ve geçmelerine müsaade edilmiyordu. Bölüğün en kıymetli uçak malzemelerini taşıyan demir tekerlekli kamyonlar bu sebeple Dumlupınar yakınlarında yolda durdurulmuştu ve içindeki kıymetli malzemelerle hala orada bekliyordu.

Bölüğün uçakları İzmir'de Gaziemir Meydanına indiklerinde, bu meydanda uçak benzini, bomba ve makineli tüfek mermisi bulunmadığından, uçaklar park yerinde hiçbir görev yapamaz durumda kalmıştı.

Uçak benzininin büyük bir kısmı Uşak Meydanında bulunuyordu. Bu benzinin ancak bir kısmı temin edilebilen vasıtalarla Salihli Meydanına taşınabilmişti. Uşak Meydanındaki benzinin ileri meydanlara taşınması için elde hiçbir vasıta yoktu.

Uçak bombaları ve makineli tüfek mermilerinin tamamı ise Uşak Meydanında bulunuyordu. Uşak Meydanında hiçbir vasıta temin edilemediğinden bir tek uçak bombası veya makineli tüfek mermisi bile Gaziemir Meydanına getirilememişti. 16 Eylül günü her ne kadar yeterli sayıda uçak Gaziemir Meydanında bulunuyorsa da benzin ve mühimmat yokluğundan bu uçaklar harp görevi yapamaz durumda idi.

16 Eylül günü Yunanlılar için çok kritik bir gündü. Afyon ve Dumlupınar'daki bozgundan sonra Türk Birliklerinden kurtulmaya çalışan onbinlerce Yunan askeri Çeşme Limanına ulaşmayı başarmıştı. Bu askerleri kurtarmak üzere 50 büyük nakliye gemisi Çeşme Limanında bekliyordu. Yunan Donanması da Çeşme Limanında toplanmıştı. Yunan savaş gemileri uzun menzilli topçu ateşiyle bu bölgeye Türk Birliklerini yaklaştırmıyor ve askerlerin rahat rahat gemilere binmelerini sağlıyordu.

Gerçekten 16 Eylül günü Yunan askerleri için bir kader günüydü. Çünkü onbinlerce asker küçücük dar bir sahaya sıkışıp kalmıştı. Karadan sandal ve mavnalarla açıkta demirli bulunan nakliye gemilerine taşınmaları uzun zaman alıyor ve saatler geçmek bilmiyordu. Ya tam bu esnada Türk uçaklarının taarruzuna uğrarlarsa halleri ne olurdu?

Ancak Yunanlıların korktukları başlarına gelmeyecekti. Çünkü Çeşme Limanından Sadece 60 kilometre uzaklıktaki Gaziemir Meydanında yeterli sayıda Türk uçağı olmasına rağmen, bu uçakların uçması için ne bir damla benzinleri ne de atacak tek bir bombaları bulunuyordu.

Yunan Ordusu çok şanlıydı. Türk Hava Kuvvetlerinin bir türlü çare bulamadığı lojistik aksaklıklar, en kritik bir durumda üzerlerine bomba yağdırılmasını ve felaketlerini önlemişti. Yoksa Filistin Cephesinde 19 ve 21 Eylül 1918 günleri İngiliz Hava Kuvvetleri karşısında 7 nci ve 8 nci Türk Ordularının uğradığı felaketin bir benzeri, dört yıl sonra Çeşme Limanında Türk Hava Kuvvetlerinin karşısında Yunan Ordusunun da başına gelebilirdi.