|
|
PEARL HARBOR HAVA
SALDIRISI |
|
Hawaii Adaları; Birleşik
Devletlerin 3,700 kilometre
batısında, Büyük Okyanus'un
(Pasific Ocean) kuzeyinde yer alan ve
Birleşik Devletlerin 50 nci eyaleti olan adalar gurubudur. Pearl Harbor hava
saldırısı, İkinci Dünya Savaşı'nın en önemli dönüm noktalarından biridir. Japon
İmparatorluk Donanması, Büyük Okyanus'ta önemli bir güç olarak görülen Birleşik
Devletler Pasifik Donanması'nı etkisiz hale getirmek için 7 Aralık 1941
tarihinde Pasif Filosu ve askeri üslerine beklenmedik bir hava saldırısı
yapmıştır. Bu saldırı sonunda; 2,335 asker ve 68 sivil ölmüş, 1,143 asker ve 35
sivil yaralanmış, dört muharebe gemisi ve üç muhrip batmış, beş muharebe gemisi
ve üç kruvazör hasar görmüştür. Ayrıca askeri hava üslerine yapılan hava
saldırısında çeşitli tipte 188 uçak tahrip edilmiştir. |
2. PEARL HARBOR HAVA SALDIRISININ NEDENLERİ: |
Milletler Cemiyeti, Amerika
Birleşik Devletleri,
İngiltere, Avustralya ve
Hollanda Japonya'nın Çin'e
saldırılarından rahatsız
olmuş, bu duruma uyarı ve
diplomatik baskı uygulayarak
karşılık vermişlerdi. Bu
duruma karşılık olarak
Japonya 24 Şubat 1933'te
Milletler Cemiyetinden
çekilmişti. Amerika Birleşik
Devletleri, İngiltere,
Avustralya ve Hollanda'nın
diplomatik baskıları
Japonya'da milliyetçilik
duygusunun güçlenmesine
yardımcı olmuştur. |
1939 yılı Temmuz ayında Japonya
üzerindeki baskıyı 1911
yılında imzalanan ABD-Japonya ticaret paktını
iptal ederek arttırdı.
Japonya Çin'deki askerî
seferine devam etti ve Nazi
Almanya'sı ile 1 nci Dünya
Savaşı'ndaki düşmanlığı
resmî olarak kaldıran "Anti-Komintern" Anlaşmasını imzaladı. |
1940'da Japonya Nazi Almanya'sı ve
Faşist İtalya ile üçlü
anlaşmayı imzalayarak
"mihver" devletlerini
oluşturdu. |
Japonya'nın bu hareketleri,
Birleşik Devletlerin hurda
metal ve akaryakıta ambargo
koymasına ve Panama
Kanalı'nı Japon gemilerine
kapatmasına neden oldu.
Birleşik Devletlerin
tepkisi, ABD'deki Japon mal
varlıklarını dondurmak ve
tam bir akaryakıt ambargosu
uygulamak şeklindeydi.
Benzin Japonya için en önemli kaynaktı ve kendi
kaynakları sınırlı olmakla beraber, Japonya'nın akaryakıt
ithalatının %80'i Amerika Birleşik Devletleri'ndendi.
Özetlenecek olursa donanma ithal akaryakıt stoklarına
güvenmekteydi. |
Diplomatik görüşmeler
26 Kasım 1941'de Başbakan Hideki Tojo'nun kabinesine bir
ültimatom olarak açıkladığı Hull Notası ile doruk noktasına
ulaşarak düğümlendi. Japonya kendini, Amerika ve İngiltere'nin
isteklerine -ki Çin'deki çatışmaları durdurmak ve Çin'den
çekilmeyi içeriyordu- uymak ile genişleme politikasına devam
etmek arasında karar vermek durumunda buldu. Japonya geri
çekilirse zor'a dayanarak kazanılmış bulunduğu konumunu ve
uluslararası ortamda prestijini kaybetmek durumundaydı. Üstelik,
ulusal güvenliğine hissedilir bir tehdit olarak, Pasifik ve/veya
Doğu Asya ve Japonya etrafında batılı güçlerin kontrolünde bir
etki alanının bulunmasından endişelenmekteydi. İmparator
Hirohito zaten bazı askerî
önlemler almıştı ve bunları harekete geçirmeye karar verdi,
nitekim bu önlemlerden sonraki adım Birleşik Devletler,
İngiltere ve Hollanda'yla savaştı. Zaten Nazi Almanya'sı ve
Faşist İtalya ile mihver paktına imza atmak, Japonya'nın Mihver
Devletleri ile beraber "Müttefik Güçler" ile savaşılacağı
anlamındaydı. |
4 Eylül 1941'de
İmparator tarafından Pearl Harbor'a saldırının göz önüne alınıldığı İmparatorluk
Konferansı'nın ikincisinde, Japon Kabinesi İmparatorluk Genel
Karargahı'nda hazırlanan Pearl Harbor saldırı planları
tartışıldı. Ve şu karar alındı: İmparatorluğumuz
nefsini koruma ve savunma amacıyla savaş hazırlıklarını
tamamlayacaktır (ve) gerekirse ABD, Britanya ve Hollanda ile
savaşma yoluna gitmeye kararlıdır. İmparatorluğumuz aynı zamanda
ABD ve Britanya'ya karşı mümkün olan bütün diplomatik önlemleri
alacak ve hedeflerimize bu yolla ulaşma gayreti gösterecektir.
Ekim ayının ilk on günü içinde taleplerimizin karşılanması
ortamının oluşmaması halinde, ABD, Britanya ve Hollanda ile
hemen savaş başlatma kararı alacağız. |
Japonya, Amiral Andrew Cunningham'ın
İskenderiye'deki İngiliz
üssündeki uçak gemisinden kalkan 20 kadar neredeyse demode olmuş
çift kanatlı Fairey Swordfish uçaklarıyla İtalyan savaş
filosunun yarısını ortadan kaldırdığı ve kalanının da Napoli'ye çekilmesini sağladığı
operasyonundan (Taranto
Savaşı) çok etkilenmişti (Taranto Hava Saldırısı için
tıklayın). Amiral Isoroku Yamamoto Cunningham'ın
kuvvetlerinden büyük ve iyi desteklenmiş bir kuvvetle daha
iyisini yapıp Amerikan Pasifik donanmasını etkisiz hale
getireceğine inanmıştı. Konunun araştırılması için
İtalya'ya bir donanma heyeti gönderdi. Böylece "Daha Büyük Doğu
Asya Ön Destek Kalkanı" oluşturulacak ve savunulabilir bir
tampon bölgeyle Hollanda Doğu Hindistan'ının petrol rezervleri
ele geçirilecekti. En önemlisi, donanma heyeti Japonya'ya gizli
tutulan Amiral Cunningham'ın sığdan yüzen torpidosu ile geri dönmüştü. |
|
Oramiral Isoroku Yamamoto |
|
|
Fairey Swordfish
Uçağı |
|
Ek olarak, bazı Japon stratejistler, Birleşik Devletler Amirali Harry Yarnell'in
1932 yılındaki ordu donanma
tatbikatlarındaki (Hawaii'nin istilası konu alınmıştı)
harekatlarından etkilenmişlerdi. Amiral Yarnell saldıran filo komutanı
rolündeydi. Uçak gemilerini Ohau'nun kuzey batısına sert denizde
sürmüştü ve saldırı uçaklarını 7 Şubat 1932 sabahı havalandırmıştı.
Tatbikatı izleyen denetçiler, Yarnell'in filosunun saldırısından
sonraki 24 saat içinde filosunu yerleştiremeyecek olan savunma
birimleri üzerinde ciddi hasar vereceğini rapor etmişti. Zamanın
Birleşik Devletler donanma kuramcıları Yernell'in stratejisini
gerçek dünyada uygulanamaz olarak bulmuş ve yapılabilecek
herhangi bir saldırının Pearl Harbor'daki donanma tarafından
bertaraf edileceğine inanmıştı. |
Amiral Yamamato, 1941 yılının başlarında Hull Notası alınınca Birleşik
Devletler ile büyük olasılıkla savaşılacağını düşünerek ve
Donanma Karargahından da yapılan baskıyla, ani bir saldırı
üzerinde düşünmeye başladı. Yaz boyunca yaşanan politik
gelişmeler üzerine harekat planını hazırlama ve eğitimlere başlamak
için İmparatorun da katıldığı İmparatorluk Konferansı'nda ilk
resmi izni aldı. Saldırının kesin onayı Kasım ayındaki
İmparatorluk Konferansı'nda alınmıştı. |
Pearl Harbor saldırısının asıl
amacı Pasifik'teki Amerikan
deniz gücünü etkisiz hale
getirmekti. Bu sonuç elde
edildikten sonra, Pasifik'te
etkili tek güç Japon
donanması olacaktı. Amiral Yamamato, başarıyla sonuçlanacak saldırının bir yıla yakın bir zaman
kazandıracağını ve böylece Birleşik Devletler filosunun
toparlanmasına kadar geçecek süre içerisinde Japonya'ya rahat hareket etme avantajını
kazandıracağını düşünüyordu. Pearl Harbor'a saldırının
çalışmalarına 1941 yılının Haziran ayında başlandı
ve İmparatorluk Donanması'nda plana karşı çıkanlar ile yapılan
tartışmalar sonunda plan güçlükle onaylandı. Saldırı için eğitim
ve tatbikatlar yıl ortasını bulmuştu. Planlanmış saldırıda
kullanılacak silah ağırlıklı
olarak torpidolardı, fakat o zamanın torpidoları havadan
atılmak için derin suya gerek duyuyordu. Bu önemli bir problemdi, çünkü Pearl Harbor
sığ bir limandı. 1941 yazı sonlarında Japonya,
sığ sulara atılabilen torpidoyu gizlice geliştirdi ve denemesini yaptı.
Yapılan denemelerden olumlu sonuç alınmış ve Tip 95 torpidosunun
Birleşik Devletler gemilerine büyük hasar vereceği sonucuna
varılmıştı.
Japon silah teknisyenleri ayrıca özel zırh delici olarak 356 ve 381 mm
donanma topu kovanları ürettiler. Bunlar 10.000 feet'ten (Yaklaşık
3,300 metre) atıldığı zaman eğer tam isabet ederlerse zırhlı gemi
güvertelerinin içine giriyorlardı. |
3. JAPON DONANMASI'NIN HAREKETİ VE GÖREV GÜCÜ: |
|
Japon İmparatorluk Sancağı |
|
|
Koramiral Chuichi Nagumo |
Görev Gücü Komutanı |
|
|
Uçak
gemileri
(CV): Akagi, Kaga, Hiryu, Soryu, Shokaku,
Zuikaku |
Muharebe
gemileri (BB): Hiei, Kirishima |
Ağır
Kruvazörler
(CA): Tone, Chickuma |
Hafif
Kruvazör (CL): Abukuma |
Muhripler (DD): Tanikaze, Urakaze, Hamakaze, Isokaze,
Kagerō, Shiranui, Akigumo, Kasumi, Arare |
Denizaltılar
(SS): I-19, I-21, I-23 |
1.Lojistik
Filosu
(Tanker): Kyokuto-Maru, Kenyo-Maru, Kokuyo-Maru, Shinyo-Maru |
2.Lojistik
Filosu
(Tanker): Toho-Maru, Toei-Maru, Nihon-Maru
|
Cep
denizaltıları:
5x'Tokushu-Senkotei "Kohyoteki" |
|
Uçak gemilerinde;
Mitsubishi Tip 0 "Zero"
avcı uçağı, Nakajima Tip 97 "Kate" torpido bombardıman uçağı ve Aichi Tip 99 "Val"
pike bombardıman uçağı olmak üzere toplam 423 uçak bulunmaktaydı. |
|
Japon Görev Gücünün İzlediği Gidiş-Dönüş Rotası |
|
2 Aralık 1941 saat
17:30'da Birleşik
Donanma amiral gemisi Nagoto zırhlısından 676 - 10
numaralı, "Nii Taka Dağına Tırman" cümlesini içeren acil ve
gizli şifreli bir emir gönderildi. Mesaj ile gönderilen kodlanmış cümle Pearl Harbor'a
saldırı planının uygulanmasını emrediyordu.
|
Saldırının esas kuvveti olan uçak gemilerinden
Akagi,
Kaga,
Soryu,
Hiryu,
Shokaku ve
Zuikaku'ya; iki muharebe
gemisi, iki ağır
kruvazör, bir hafif kruvazör, dokuz
muhrip
ve üç
denizaltı
koruma amacıyla eşlik ediyordu. Uçak gemileri toplam 423
Mitsubishi Tip 0 "Zero" avcı uçağı,
Nakajima Tip 97 "Kate" torpido bombardıman uçağı ve
Aichi Tip 99 "Val" pike bombardıman uçağı taşıyordu. Japonya'nın
görev gücü uçak gemilerinin sayısı dikkate alındığında, vurucu hava gücü
açısından önceki bütün güçlerden daha büyüktü. Filoya yakıt ikmali için yedi
tanker gemisi eşlik ediyordu. Ek olarak "İleri Sefer Gücü" 20
denizaltı ve beş adet iki kişilik
Kohyoteki sınıfı cep denizaltısı ile istihbarat toplamak ve
saldırı sırasında kaçabilecek herhangi bir Birleşik Devletler gemisini batırmak
için görevlendirilmişti. |
|
|
Nakajima Tip 97 "Kate" |
Mitsubishi Tip 0 "Zero" |
|
|
|
4. SALDIRI ÖNCESİNDE YAPILAN DİPLOMATİK GÖRÜŞMELER: |
Japon saldırısı,
Birleşik Devletlerle
müzakerelerin
kesilmesinden 30 dakika
sonra başlayacak şekilde
planlanmıştı. Yaz
boyunca Japon
Büyükelçisi Amiral Nomura Kichisaburo ve özel temsilci
Saburo Kurusu'nun oluşturduğu
Washington'daki Japon Büyükelçiliği
diplomatları Hükümet birimleri ile Japonya'nın Hindiçin'e harekatına Birleşik
Devletlerin tepkileri hakkında görüşmeleri idare ediyorlardı. |
19 Kasım 1941'de Japonya'nın
uluslararası ilişkisinin
tehlikeye girip
iletişimin sağlanmadığı
takdirde yurt dışındaki
temsilcilerine kısa
dalgalı radyo
yayınlarının günlük
meteoroloji haberlerine
"Rüzgar Kodu"nun
konulması
kararlaştırılmıştı. Üç
çeşit "Rüzgar Kodu"
mevcut olup Birleşik
Krallık ve Hollanda'ya
karşı bir savaşın
kaçınılmaz olması
durumunda "Batı Rüzgar
Açık", Amerika Birleşik
Devletlerine karşı "Doğu
Rüzgâr yağmur" ve
Sovyetler Birliğine
karşı "Kuzey rüzgar
bulutlu" kodları
belirlenmişti. 28 Kasım
1941'de şifreyi çözen
Amerika Birleşik
Devletleri bu kodlama
sisteminden haberdar
olmuştu. 7 Aralık 1941'de yayınlanan Rüzgar Kodu ise nedense
"Batı rüzgar açık" idi. |
Saldırıdan önceki günlerde Tokyo'daki Japon Dışişleri
Bakanlığı'ndan Japonya'nın Washington'daki Büyükelçiliğine
planlandığı gibi Washington saati ile öğleden sonra saat birde
Hükümet Bakanı
Cordell Hull'a verilmek üzere
fazla miktardaki mesajlar "Purple" şifreleme makinesi ile
gönderildi. Mesajın son kısmı saldırıdan kısa bir zaman önce
gelmiş, ancak şifrenin çözülmesi ve yazılmasının gecikmesi
yüzünden elçilik personeli mesajı belirlenen zamanda iletme
konusunda başarısız olmuştu. Mesajın son kısmında "görüşmelerin
kesilmesi "Açıkça Birleşik Devletlerin Büyük Britanya ve diğer
devletlerle anlaşarak, Japonya'nın Doğu Asya'da barış yaratma
çalışmalarını engelleme niyetindedir... Bu nedenle Japonya'nın,
Birleşik Devletler ile işbirliği yaparak Pasifik'teki barışı
geliştirmek için ciddi umutları sonunda yok olmuştur." cümlesi
yer almaktaydı. Mesaj Bakan Hull'a saldırıdan birkaç saat sonra
iletilmişti. |
Birleşik Devletler, son
mesajı Japon
Büyükelçiliği'nden önce
çözdü ve temize çekmesi
zaman aldı. General
George Marshall'ın,
Hawaii'ye yaptığı o
meşhur uyarıda
kullandığı cümle,
şifreli mesajın çözülmüş
kısmından bir alıntıydı.
Sonuçta uyarı, saldırı
bittikten birkaç saat
sonra genç bir Japon
asıllı Amerikalı
tarafından Pearl
Harbor'daki General Walter Short'a iletilmişti. Gecikmenin
nedenleri; şifrenin çözülmesi ve çeviriden sonra General Marshall'a geç
iletilmesi (o sırada dışarıdaydı), ordunun uzun mesafe iletişim sorunları ve
donanma olanaklarının iletişimde kullanılmaması kararının bulunmasıydı. Bütün
bunlara ek olarak "Acil" ibaresi mesajın gönderilmesi sırasında kaybolmuş ve bu
nedenle de birkaç saat kaybedilmişti. |
|
General Walter Short |
|
5. SALDIRI ÖNCESİ HAWAİİ'DEKİ BİRLİKLERİN DURUMU: |
Birleşik Devletlerin
sivil ve askeri
istihbarat kuruluşları
kendi aralarında yaz
boyunca olası bir Japon
saldırısı hakkında bilgi
aktarımında bulunmuş
ancak hiç biri özellikle
Pearl Harbor'a saldırıyı belirtmemişlerdi.
Hawaii gazetelerini de içeren yerel basın bunu yaz ve sonbahar
boyunca derin içerikler ile tansiyonu düşürerek ve Pasifik'te
dağıtarak yayımlamıştı. Kasım ayı boyunca, Hawaii'deki ordu ve
donanma için gelen bütün Pasifik emirleri, çok yakın zamanda
Japonlarla savaşa girileceği hakkında açıkça uyarmıştı. Saldırı
günü, General Marshall özellikle Pearl Harbor'a çok yakında bir
saldırının yapılabileceğine dair bir mesaj gönderdi. Hawaii'de
yaklaşan saldırının bazı belirtileri vardı, ama bu belirtilerin
hiç biri savunmanın hazırlık yapmasına neden olmadı. Herhangi
bir şekilde alarm durumu verilmiş olsaydı, saldırı çok daha
büyük direnç görür ve belki de daha az ölüm ve hasara yol
açardı. Aslında saldırı Pearl Harbor'ı gerçekten hazırlıksız
yakalamıştı. Uçaksavar silahları doldurulmamıştı, cephane kilit
altındaydı, anti denizaltı mekanizmaları (örneğin denizaltı
ağları) yerleştirilmemişti, devriye savaş uçakları devriye uçuşu
yapmıyordu, göz keşfi uçakları ilk ateşte havada değildi. |
Birleşik Devletlerin
ordu telsiz istihbarat
ve donanma istihbarat
birimlerinden olan
OP-20-G telsiz
istihbarat bölümü, Japon
diplomatik iletişim
trafiğine sızmış;
stratejik, taktik ve
askeri olmayan
bilgilerden oluşan
birçok Japon şifresini
çözmüştü. Bu
istihbaratın dağılımı
oldukça dağınık ve
karmaşıktı ayrıca
herhangi bir Japon
askeri hareketleri
hakkında bilgi
içermemekteydi. Aslında
elde edilen bilgiler
parça parça, birbiriyle
çelişkili ve oldukça
dağınıktı. Pasifik'teki
Amerikan
komutanlıklarına
uyarılar
gönderilmekteydi. Bu
uyarılar Kasım 1941
sonlarında bir savaş
beklentisini
içermekteydi. Japon
saldırılarına işaret
eden yeni bilgilerin
gelmesine rağmen,
özellikle Pearl Harbor'a ilgili
olarak herhangi bir bilgi alınmamıştı. |
Amerikalı komutanlar
havadan sığ suya
atılabilen torpido
üzerinde yapılan
deneme ve çalışmalar
konusunda
uyarılmalarına
rağmen sorumlu
kişilerden hiç biri
bu yeni
çalışmalardan elde
edilen sonuçların
getireceği
tehlikeleri fark
edememişti. Donanma
Pearl Harbor'un torpido saldırısına
karşı doğal (sığ su) savunması olduğu düşünerek, sıradan işlere
öncelik vermiş, torpido ağları ve engelleri döşememişti.
Sayıları eksik olan uzun menzilli uçakların istenmesi, uzun
menzilli keşif devriyeleri, ağırlıklı olarak donanma deniz
uçaklarının ve ordu hava bombardıman uçaklarının uygun savunma
için gerektiği kadar görevlendirilmesi yapılmamıştı. Daha sonra
bunun mümkün olduğu anlaşılmıştı. Saldırı sırasında Pearl
Harbor'ı korumakla görevli birlikler, herhangi bir alarm
durumundan daha çok eğitim konumundaydı. Portatif uçaksavar
silahları depolardaydı ve cephaneleri farklı cephaneliklerde
kilit altındaydı. Özel arazi sahiplerinin rahatsızlığından
çekinen subaylar, uçaksavar silahlarını Pearl Harbor üssü
etrafındaki özel arazilerin içine bu nedenle dağıtamamıştı. |
|
Saldırı Öncesi Pearl Harbor |
|
6. HAVA SALDIRISI / 7 ARALIK 1941 |
Koramiral Chuichi Nagumo saldırıyı iki dalga şeklinde
uygulamaya karar vermiş, üçüncü dalga pilotlar tarafından önerildiyse de Amiral
Nagumo bu öneriyi kabul etmemişti. İlk dalga, 49 bombardıman, 51 pike
bombardıman, 40 torpido, 43 Avcı uçağı olmak üzere toplam 183 uçaktan
oluşuyordu. Uçak gemileri Oahu'nun kuzeyinde yerlerini almıştı. Komuta Yarbay Mitsuo Fuchida'daydı. İkinci dalga 54
bombardıman, 78 pike bombardıman, 35 avcı uçağı olmak üzere toplam 167 uçaktan
oluşuyordu ve uçak gemileri hemen, hemen aynı bölgedeydi. Ayrıca limandan
kaçmaya çalışacak gemileri vuracak denizaltı ve cep denizaltıları limanın
ağzında bekliyorlardı. Saldırı gücünün yeri, Doğu Pasifik'e geri dönmek üzere
hareket edene kadar Amerikalılar tarafından bilinmemekteydi ve sadece Oahu'nun
güneyine birkaç araştırma yapılmıştı. Hava saldırısı için toplam 350 uçak
ayarlanmıştı ve kalan 91 uçak, saldırı sırasında uçak gemilerinin korunması için
ayrılmıştı. Saldırıyı gerçekleştiren uçaklar hedeflerine eş zamanlı olmak üzere
farklı konumlardan ulaşmaktaydı. Torpido bombardıman uçakları ilk saldırıda yer
alırken takip eden saldırılar pike ve bombardıman uçakları tarafından
yapılmıştı. |
|
Deniz Yarbay Mitsuo Fushida |
|
|
Pearl Harbor ve Hava Alanlarına Hücum Eden Uçakların
İzlediği Rota |
|
Birinci
Hava
Saldırı
Birlikleri: |
Paralel Bombardıman Kolları: |
Komutan: Yarbay Mitsuo Fuchida |
Uçak Tipi: Nakajima Tip 97 "Kate" (49 uçak) |
Akagi uçak gemisinden |
15x"Kate" |
Kol lideri: Yarbay Mitsio Fuchida |
Kaga uçak gemisinden |
14x"Kate" |
Kol lideri: Binbaşı Takashi Hashiguchi |
Soryu uçak gemisinden
|
10x"Kate" |
Kol lideri: Yüzbaşı Heijiro Abe |
Hiryu uçak gemisinden |
10x"Kate" |
Kol lideri: Binbaşı Tadashi Kusumi |
Hedef: Muharebe gemileri,
uçak gemileri ve ağır kruvazörler |
|
Torpido Bombardıman Kolları: |
Komutan: Binbaşı Shigeji Murata |
Uçak Tipi: Nakajima Tip 97 "Kate" (40 uçak),
Torpido: Tip 91 hava torpidosu |
Akagi uçak gemisinden |
12x"Kate" |
Kol lideri: Binbaşı Shigeji Murata |
Kaga uçak gemisinden |
12x"Kate" |
Kol lideri: Yüzbaşı Ryoichi Kitajima |
Soryu uçak gemisinden |
8x"Kate" |
Kol lideri: Yüzbaşı Tsuyoshi Nagai |
Hiryu uçak gemisinden |
8x"Kate" |
Kol lideri: Yüzbaşı Heita
Muramatsu |
Hedef: Muharebe gemileri,
uçak gemileri ve ağır kruvazörler |
|
Pike Bombardıman Kolları: |
Komutan: Binbaşı Kakuichi Takahashi |
Uçak Tipi: Aichi Tip 99 "Val" (51 uçak), 250
kilogram Tip 25 genel maksat bombası |
Shokaku uçak gemisinden |
26x"Val" |
Kol lideri: Binbaşı Kakuichi Takahashi |
Zuikaku uçak gemisinden |
25x"Val" |
Kol lideri: Yüzbaşı Akira Sakamoto |
Hedef: Ford Adası Hickam
Hava Üssü (Binbaşı Kakuichi Takahashi kolu "26 uçak"),Hailer Hava Üssü (Yüzbaşı Akira Sakamoto kolu "25 uçak") |
|
Hava Üstünlüğünü Koruma Kolları: |
Komutan: Binbaşı Shigeru Itaya |
Uçak Tipi: Mitsubishi Tip 0 "Zero" (43 uçak) |
Akagi uçak gemisinden |
9x"Zero" |
Kol lideri: Binbaşı Shigeru Itaya |
Kaga uçak gemisinden |
9x"Zero" |
Kol lideri: Yüzbaşı Toshio Shiga |
Soryu uçak gemisinden |
8x"Zero" |
Kol lideri: Yüzbaşı Masaharu Kanba |
Hiryu uçak gemisinden |
6x"Zero" |
Kol lideri: Yüzbaşı Kiyokuma Okajima |
Zuikaku uçak gemisinden |
5x"Zero" |
Kol lideri: Yüzbaşı Masao Satō
|
Shokaku uçak gemisinden |
6x"Zero" |
Kol lideri: Yüzbaşı Tadashi Kaneko |
Hedef: Hickam Hava Üssü
(Binbaşı Shigeru Itaya ve Yüzbaşı Toshio Shiga kolları "18 uçak"),
Wheeler Hava Üssü (Yüzbaşı Masaharu Kanba ve Yüzbaşı Kiyokuma
Okajima kolları "14 uçak" ), Kaneohe Hava Üssü ( Yüzbaşı Masao
Satō ve Yüzbaşı Tadashi Kaneko kolları "11 uçak") |
|
|
|
Akagi Uçak Gemisi |
|
|
|
Shokaku Uçak Gemisinden Kalkışa Hazırlanan |
"Zero" Avcı Uçakları |
|
Shokaku Uçak Gemisinden Kalkış Yapan
|
Nakajima Tip 97 "Kate"
Uçağı |
|
|
|
|
|
Shokaku Uçak Gemisinden Kalkış Yapan
|
Nakajima Tip 97 "Kate" Torpido Bomb. Uçağı |
|
Akagi Uçak Gemisinden Kalkış Yapan |
Mitsubishi Tip 0 "Zero" Avcı Uçağı |
|
|
İkinci Dünya
Savaşı'ndaki ilk
Amerikan ateşi ve
ilk ölümler,
Birleşik Devletler
muhribi USS Ward'ın (DD-139) liman girişindeki
devriyesi sırasında bir
cep denizaltısına saldırıp batırdığı zaman,
Hawaai saati ile 06:37 de gerçekleşti. Beş adet Kohyoteki Sınıfı cep denizaltısı saldırı
başladıktan sonra Amerikan gemilerini torpillemekle görevlendirilmişti. Bu cep
denizaltılarından daha sonra bulunabilen dört tanesi de dahil hiçbiri geri
dönememişti. Denizaltılarını terk eden 10 denizciden dokuzu öldü ve sadece bir
tanesi,
Kazuo Sakamaki İkinci Dünya Savaşı'ndaki ilk
Japon
savaş esiri olarak yakalandı. 1999 yılında
Birleşik Devletler Donanma Enstitüsü'nün yaptığı fotoğraf analizlerinden cep
denizaltılarından birinin limana başarıyla girdiği ve
USS West Virginia'ya (BB-48) bir torpido
ateşlemeyi başardığı anlaşılmıştı. Bu denizaltının en son nerede olduğu
bilinmemektedir. |
|
Pearl Harbor'da Ele Geçirilen Japon "Kohyoteki" Cep
Denizaltısı |
|
İlk saldırı
dalgasına
İmparatorluk
Donanması Hava
Gücünden Yarbay Mitsuo Fuchida kumanda etmişti. Saldırı sabahı,
henüz resmi olarak hizmete girmemiş ve uzun süreden beri denemede olan Opana
Noktası'daki radar istasyonu (Oahu'nun hemen kuzey ucunda
konuşlanmıştı), Japon uçaklarını tespit etmişti. Ancak bu uyarı, kısmen
çalışmakta olan istihbarat merkezindeki deneyimsiz ve yeni bir subay tarafından
iyi değerlendirilememişti. Operatörlerin daha önce görmedikleri kadar büyük bir
sinyal aldıklarını iletmelerine rağmen, gözlem subayı B-17' uçaklarının üsse
gelmekte olduğunu düşünerek ikilemde kalmıştı. Buna ek olarak bazı ticaret
gemilerinin, önceki günlere göre çok fazla olan ve alışılmadık bir telsiz
trafiğinin varlığını rapor etmiş olabilirdi. |
Hava saldırısı adaya
yaklaştığında birkaç
Birleşik Devletler
uçağı vurulmuştu.
Vurulan uçaklardan
bir tanesi telsizle
tam olarak
anlaşılamayan bir
uyarı göndermişti.
Hava hücumu
başladığında, diğer
uyarılar hala
işlemdeydi veya onay
bekliyordu. Bu erken
uyarılar zamanında
mükemmel olarak
algılansa bile
etkili olacağı kesin
değildi. Ordu Hava
Kuvvetleri'nin,
Japonların Pearl Harbor'a
saldırdığı uyarısı üzerinden 10 saat geçmesine rağmen,
Japonların Filipinler'de ulaştığı sonuçlar Pearl Harbor ile
neredeyse aynıydı. |
353 Japon saldırı
uçağı iki kol
halinde Oahu'ya ulaştı. Hawaii saatiyle 07:19'da (Japonya
saatiyle 03:49) Yarbay Mitsuo Fuchida bütün uçaklara mors ile "Genel saldırı" anlamına
gelen "To To To" emrini verdi ve 07:53'te "Biz sürpriz saldırı
yapmaya başladık." anlamına gelen "Tora Tora Tora" şifresini
bildirdi. |
07:55'te
(Japonya
saatiyle 03:25)
Binbaşı Kakuichi Takahashi komutasındaki pike
bombardıman uçağının
Wheeler Hava üssüne 250 Kilogram ağırlığındaki
bombayı atmasıyla saldırı başlamıştı. Büyük ve sadece avcı uçağı üssü olan
Hickam üssüne pike bombardıman uçakları
saldırırken, korumasız torpido uçakları (Asıl hedefleri uçak gemileriydi)
gemilere saldıracak olan 183 uçaktan oluşmuş ilk kolun önünde uçuyorlardı. 170
uçaktan oluşan ikinci kol
Bellows hava üssü ve
Ford Adası'na (Pearl Harbor'un ortasındaki
Donanma ve Donanma Hava gücü üssü) saldırmaktaydı. Kayda geçen tek direniş,
birkaç P- 36 Hawk ile
P- 40 Warhawk'ın 25 sortisi ve donanmanın
uçaksavar ateşi olmuştu. |
Saldırı
başladıktan
90 dakika
sonra bitti.
Saldırıda
2,335 asker
ve 68 sivil
(Birçoğu
Amerikan
uçaksavarlarının
şarapnel ve
kovanlarının
sivil alana
düşmesi
nedeniyle
ölmüştü)
ölmüş ve
1.143 asker
ve 35 sivil
yaralanmıştı.
Beşi
muharebe
gemisi (USS
Nevada "BB-36", USS Oklahoma "BB-37", USS Pennsylvania "BB-38, USS Arizona ", BB-39 ve USS California "BB-44") olmak üzere 18 gemi batmıştı. |
Amerikan kayıplarının neredeyse yarısı olan 1,102
kişi, Arizona'nın patlaması ve batması nedeniyle
olmuştu. Bir bombardıman uçağının bıraktığı güçlendirilmiş 40 santimetrelik bir
bomba, Arizona'nın iki zırhlı güvertesini geçip, ön taraftaki ana topun
cephaneliğinde patlamış ve bu patlama geminin batmasına neden olmuştu. Daha
sonra USS Arizona "BB-39", battığı yerde bir anıt haline getirilmiştir.
Saldırının yapıldığı 7 Aralık 1941'den beri Arizona'dan limana çok az miktarda
yakıt sızıntısı devam etmektedir. |
|
|
USS Arizona'nın "BB-39" |
Ön Top Deposunun Patlaması |
|
USS Arizona "BB-39" Battıktan Sonra |
|
USS Nevada "BB-36" limandan
çıkmaya çalışmış, ancak liman girişini kapatabileceği
düşünülerek kıyıya yönlendirilmişti. Aslında bir torpido
tarafından hasar görmüştü ve hareket halinde iken birçok Japon
uçağının hedefi olmuştu. Kıyıya yanaştığında, gemi baştan sona
kadar 250 lb'lik (113 Kg.) bombaların hedefi olmuştu. |
|
|
USS West Virginia "BB-48" |
USS Nevada "BB-36"
|
|
USS California iki
bomba ve iki
torpidonun
hedefi
olmuştu,
mürettebat
onu
yüzdürmeyi
başarmaktaydı
ancak
pompaların
gücünü
arttırırken
gemiyi terk
etme emri
aldılar.
Arizona ve
West
Virginia'dan
sızan yanan
yakıt yavaş,
yavaş ona
ilerlemekteydi
ve
muhtemelen
her şeyi
daha kötü
bir hale
getirecekti.
USS Utah iki torpido isabeti almış
ve alabora olmuştu.
USS West Virginia yedi torpido ile
vurulmuştu (Yedinci torpido dümeni parçalamıştı).
USS Oklahoma dört torpido ile
vurulmuştu. Son iki torpido yan zırhın altına isabet etmiş ve
gemi alabora olmuştu.
USS Maryland iki 40 cm. lik bomba
ile vurulmuş ancak ciddi bir hasara neden olmamıştı. |
Her ne kadar Japonlar
muharebe
gemilerine
(Limandaki
en büyük
teknelerdi)
odaklanmış
olsa da
diğer
hedefleri
göz ardı
etmediler.
Hafif
kruvazör USS Helena'ya torpido isabet etti
ve patlamanın şiddeti yanındaki mayın gemisi USS Oglala'yı alabora etti. Kuru
havuzlardaki iki muhrip yakıt depolarına isabet eden bombalar
tarafından imha edildi. Sızan yakıt alev aldı ve kuru havuzlar
suyla karışık yakıtla dolarak içindeki gemilerin yanmasına neden
oldu. Hafif kruvazör USS Honolulu hasar almasına rağmen
görevine devam etti.
USS Cassin muhribi alabora oldu
ve muhrip
USS Downes ciddi hasar gördü. Tamir
teknesi
Vestal, Arizona patladığı zaman
onu çekiyordu ve ağır hasar aldı, kıyıya çekildi. Deniz uçağı
platformu
Curtiss de ayrıca zarar
görmüştü. |
|
Saldırı Sonrası Hasar Gören Gemiler |
|
Neredeyse 188
Amerikan
uçağının
tamamı yok
edilmişti.
Sabotaja
karşı
güvenli
korunma
sağlamak
için yan
yana park
edildiklerinden
bu durum yok
edilmelerini
hızlandırmıştı.
Barakalara
yapılan
saldırılar
pilotların
ve diğer
personelin
ölümüne
neden
olmuştu.
Bazı uçaklar
ise dost
ateşi ile
vurulmuştu. |
55 Japon havacısı ve
dokuz
denizaltıcı
saldırı
sırasında
öldü.
Japonlar 441
uçağının
(350'si
saldırıya
katılmıştı)
29'unu
kaybetmiş
(dokuzu ilk
dalgada,
yirmisi
ikinci
dalgada) ve
yetmiş dört
tanesi
makineli
tüfek ve top
atışı ile
hasar görmüş
ve yirmiden
fazlası uçak
gemilerine
sorunsuz
inmişti. |
|
|
Saldırıda Yok Edilen Hangar Ve Uçaklar |
|
7. SALDIRININ SONA ERMESİ: |
Bazı üst
subaylar ve
pilotlar
Amiral Nagumo'ya
yakıt tankerlerine, makine binalarına ve kuru havuzlara saldırması konusunda
öneride bulundular. Birleşik Devletler, yakıt tanklarının savunmasının zayıf
olduğunu savaştan önce dikkate almıştı. Gizlice bombaya dayanıklı Red Hill yakıt tankı inşasına Japon
saldırısından önce başlamıştı. Bu binaların yıkımı Birleşik Devletler
Donanmasını çok büyük zorluklar içinde bırakacaktı ki kullanılabilir en yakın
filo tesisi Hawaii'nin doğusunda birkaç bin mil uzaktaki Amerika'nın Batı
kıyılarındaydı. Bazı askeri tarihçiler bu yakıt tanklarının ve tamir
atölyelerinin yıkılmasının Birleşik Devletler Donanmasına birkaç zırhlının
batmasından çok, çok daha büyük zarar vereceğini düşünmektedir. Amiral Nagumo
aşağıdaki nedenlerden dolayı üçüncü dalgadan vazgeçmişti. |
- Uçaksavar atışları,
ikinci
dalgada
birinci
dalgadakinden
daha
etkiliydi ve
Japonlar
ikinci
dalgada daha
çok kayıp
vermişlerdi.
Amerikalıların
tamamen
alarm
durumuna
geçmiş
olması
üçüncü
dalganın
diğer iki
dalgadan
daha etkili
karşılanacağını
gösteriyordu.
|
- İlk iki saldırı
daha
önce
hazırlanmış
uçaklarla
yapılmıştı.
Üçüncü
saldırı
için
uçakların
tekrar
hazırlanması
ve
yüklenmesinin
zaman
almasından
dolayı
kalkışları
biraz
gecikecekti.
Bu durum
Amerikalıların
Amiral Nagumo'nun kuvvetlerini bulup saldırmasına fırsat tanıyacaktı.
Çünkü, Amerikan uçak gemilerinin yerleri hala bilinmiyordu.
|
- Yakıt
istasyonları
Pearl Harbor'un kuzeyinde ve
ulaşılması güç bir yerdeydi, Japon uçakları ise kritik yakıt seviyesinde
uçuyorlardı. Hedefe ulaşan uçaklar saldırıdan sonra kritik yakıt
miktarıyla kaçarak uçak gemisine geri döneceklerdi. |
- Üçüncü
dalganın
saldırı
zamanı
büyük
bir
olasılıkla,
uçakların
hava
karardıktan
sonra
geri
geleceğini
gösteriyordu.
1941
yılındaki
olanaklarla
uçak
gemilerinde
gece
uçuşu
yapılmamaktaydı. |
- Diğer bir tehlike
de
Hawaii'nin
Japonya'dan
çok uzak
olmasıydı.
Japonlar,
Japon İç
deniz'inden
Hawaii'ye
olan
yolculuklarında
fark
edilmeden
gelmeleri
açısından
çok
şanslıydılar.
Çünkü,
Birleşik
Devletler
denizaltılarının
tehlikesi
sürüyordu
ve
Amerikan
uçak
gemilerinin
yeri
hala
belli
değildi.
|
- Petrol ve diğer
kaynakların
ele
geçirilmesi
için
Filipinler,
Doğu
Hindistan,
Malaya
ve
Burma'ya
(Güney
Kaynak
Bölgesi)
saldıran
Japon
birliklerini
desteklemek
için
uçak
gemilerine
gerek
vardı.
Japon
liderler
(Özellikle
ordu)
güneydeki,
uçak
desteğinden
mahrum
bırakılan
böylesi
bir
harekat
için
isteksizdi
ve
Amiral Nagumo'ya
gerekmedikçe emrindeki gemileri riske atmaması için kesin
emir verilmişti. Pearl Harbor saldırısının denendiği
tatbikatlarda iki veya dört uçak gemisinin kaybı öngörülmüştü.
Amiral Nagumo bu nedenle hiçbir gemiyi kaybetmeden geri
dönebilmek için işi şansa bırakmak istememişti. |
- İkinci
dalga
aslında
Amerikan
Pasifik
Filosunu
saf dışı
bırakarak
görevini
tamamlamıştı. |
8 Aralık 1941'de Birleşik Devletler
Kongresi,
sadece Montana'lı
cumhuriyetçi Jeannette Rankin'in muhalif oyuna karşın
Japonya'ya savaş ilan etti. Birleşik Devletler Kongresi kararında "Birleşik
Devletlere, saldırı ve ilişkilerin kesildiğine dair notanın geç verilmesi ile
hakaret edildiği, yaşanan olayların haince düzenlendiği" cümlesi yer almaktaydı.
Başkan Roosevelt savaş ilanını aynı gün imzalayarak onayladı ve önceki günün
"rezalet içinde yaşanılacak bir gün" olduğunu söyleyerek kongrenin duygularına
gönderme yaptı. Sonuçta Birleşik Devletler Hükümeti askeri seferberlik üzerine
yoğunlaşmış ve savaş ekonomisi oluşturmaya başlamıştı. |
|
Başkan
Franklin D. Roosevelt 8 Aralık 1941'de |
Japonya'ya Savaş İlanını İmzalarken |
|
|
Siyasi sonuçları:
Kamuoyu
1941
yılı
boyunca
savaşa
girmeyi
desteklerken,
önemli
ölçüde
savaşa
karşı
olanlar
da
vardı.
Ancak,
saldırıdan
sonra
Müttefik
güçlerin
daha
sonra Casablanca Konferası'nda
savaşın Mihver Devletleri'nin koşulsuz
teslimiyetine kadar sürdürülmesi kararı almaları sonucuna temel
olacak şekilde, bütün Amerikalıları Japonlara karşı
birleştirmişti. Bazı tarihçiler, yakıt depolarının ve
tersanelerin yok edilmesine ek olarak uçak gemileri limanda
yakalanıp batırılmış olsaydı bile savaşın Japonların
yenilgisiyle sonuçlanacağına inanmaktadır, zira "uyuyan Birleşik
Devletler devi" uyandırılmıştı. Birleşik Devletler ekonomisi ve
askeri olanakları öncelik silahlarda olmak üzere hem Pasifik,
hem de Atlantik cephelerine sevk edilmişti. |
Askeri sonuçları: Pearl Harbor Baskını'nda uçak
gemilerinin deniz savaşındaki başarısını gözler önüne sermişti. Pearl Harbor
saldırısından sonra, uçak gemileri muharebe gemilerinin gözden düşmesine neden
olmuş ve filoda en önemli konuma geçmişti. Savaşın ilerleyen
yıllarında uçak gemilerinin Mercan Denizi ve
Midway Savaşlarının kazanılmasında oynadığı
önemli rol, tüm dünya deniz kuvvetleri tarafından kabul edilmişti. Bu
tarihten sonra muharebe gemilerinin yapımına son verilmiştir. |
Hazırlayan: Ercan ÇETİNERLER |
Kaynak: Kaynaklar / Yurtdışı / Sıra No.:
16, 41 ve 24 |
|
|