|
|
|
HAVA
PİLOT ALBAY ERSOY AKDEMİR (1957-219) |
|
Aslen İstanbulluyum. Aile ocağımız
Haliç'in kıyısında bulunan Halıcıoğlu-Bademlik'dedir.
Bununla beraber, memuriyet icabı annemle
babam Gaziantep’te tanışıp, evlenmişler.
13 Eylül 1935 de ben dünyaya gelmişim.
Belki de bu sebepten herkesçe uğursuz
sayılan 13 rakamı bana hep şans
getirmiştir. Asker bir aileden geldiğim
için adımı Ersoy koymuşlar. |
Daha
ilkokul sıralarındayken –o zamanın
tabiri ile– Tayyareciliğe karşı aşırı
bir heves duyuyordum. 4-5 yaşlarında
küçücük bir çocukken babam elimden
tutar, Beyoğlu’na sinemaya götürürdü.
İstiklâl Caddesinde gezerken, kaldırımda
tur atan tayyareci subayları görür,
imrenirdim. Dün gibi aklımdadır! Siyaha
çalan koyu lâcivert bir üniforma,
yakalar kapalı, en kalitelisinden
omuzdan çapraz palaska; Palaskaya takılı
bir tabanca, pilot olanların göğsünde
bir bröve ve babadan kalmışsa İstiklâl
Madalyası –ki o devirlerde sahip olanlar
büyük bir gururla göğsün sağ tarafına
takarlardı- Altta aynı renk bir golf
pantolon. Süvarilerinki gibi.
Ayaklarda pırıl pırıl boyanmış körüklü
ve mahmuzlu çizmeler, Mahmuzda ne ola
ki? demeyin, o zamanlar mesai arabaları
yoktu. Sınıfları ne olursa olsun,
rütbeliler ulaşımda binek atı
kullanırlardı. Onun için de çizmelere
mahmuz takmak şarttı. Ne var ki
pilotlar, tayyareye binerken bez
kaplamalara hasar vermesin diye bu
mahmuzları çıkartmak zorundaydılar.
Omuzda gök mavisi, önden açık bir
pelerin; Başta, bizim Hava Harp Okulunda
kullandığımız çapraz kanat figürlü
kokartıyla, daha sonra da üzerinde kanat
olan klâsik Hava Subayı kokartıyla koyu
lâcivert bir şapka; Elde deri
eldivenler, bir elde kısa bir meşin
kırbaç, üniformanın tüm aksesuarını
tamamlardı. Beş adım arkasında iki atı
tutarak kendisini takip eden Seyis Eri
ile beraber, mahmuzlarını şakırdata
şakırdata emin ve ağır adımlarla Beyoğlu
kaldırımlarında tur atardı. Seyis arkada
beş adım aralığı hiç bozmazdı. İşte hâlâ
gözlerimin önünde taptaze canlanan
İdol’üm buydu! Derken babam bana
tahtadan, pervanesi rüzgârda dönen
oyuncak bir tayyare almıştı.
Yakınımızdaki Yahudi mezarlığına gider,
bulabildiğim en yüksek mezar taşına
tırmanarak, sabahtan akşama kadar
şiddetli rüzgârın altında pervanenin
dönmesini seyreder, hayaller kurardım. |
1955 yılına gelinceye kadar seneler su
gibi akıp gitmiş ve o yıl Kütahya
Lisesi’ni bitirmiştim. Rahmetli annem
benim doktor olmamı çok arzular ve Tıp
Fakültesi’ne kaydolmamı isterdi. Bense
kafama koymuştum tayyareci olacaktım.
Bunun için de tek kaynak Hava harp
okuluydu. Öyleyse evvelâ askerliği,
sonra da pilotluğu hedeflemeliydim. O
yaz gizlice müracaat ettiğim THK. Plânör
Kampına yazıldım ve Plânör “C Brövesi”
alarak uçuşları bitirdim. |
|
|
Planörle Son Yalnız Uçuşu Öncesi |
Ortada hocamız İzzet Akın |
İnönü / Ağustos 1955 |
Sol Başta Ersoy Akdemir |
Aynı yılın eylül ayında Hava Harp
Okuluna müracaat edip, kaydoldum ve
gerekli sınavları vererek, gönderildiğim
uçuş muayenelerini kazandım. Böylece,
pilotluğa uzanan olmazsa olmazlardan en
zor etabı atlamış oldum. |
|
Planör C Brövem |
|
Hava Harp Okulu
Üniformasıyla |
1955-1957 Yılları |
|
6 ncı Kısım
Öğrencilerinden Bir
Kısmı |
Ayaktakiler
soldan sağa;
Yılmaz
Hasdemir,
Bülent
Karaoğlu,
Ersoy
Akdemir,
Yaşar
Yıldırım |
Oturanlar
soldan sağa;
Mustafa
Sipahi,
Kemâl
Dalgıç,
Ergin Sözen,
Nihat
Ercengiz,
Gökçe
Büyüker,
Erol Yendur |
|
Hava Harp Okulu /
1955-1957 |
Çok renkli geçen alabildiğine coşkulu
bir lise hayatından sonra, Hava Harp
Okulu’ndaki ilk haftam bana çok ağır
geldi. Ancak yeni hayatıma ve disipline
intibakım aynı derecede çabuk oldu.
Lisede başladığım boks hayatım, iki
senede beni Türkiye birinciliklerinde
ringe çıkan lisansiyer bir boksör
seviyesine taşıdı. Ancak Uçuş Okulu
öncesi ben de dâhil bu sporla
uğraşanlara yasak geldi |
1956, yani Hava Harp Okulundaki ikinci
yılımızda 410 kişiden oluşan devremizi
46A, B, C, ve D olmak üzere 4 gruba
ayırdılar. Bu gruplar sıralı olarak
Gaziemir-Uçuş Okuluna sevk edilecek ve
hem Hava Harp Okulu ikinci sınıf, hem de
uçuş okulu nazarî dersleri ve eğitim
uçuşlarını bir arada sürdüreceklerdi.
Kıtaların acilen Jet pilotlarına
ihtiyacı vardı ve program gecikmesiz
uygulanacaktı. Ben 46B Grubuna
seçilmiştim. 46A ve B grupları aynı
dönemde eğitime başladı. Takiben D
grubu, son olarak da C grubu Gaziemir’e
alındı. |
|
Uçuş Okulu 46B Grubu |
En arka sıra soldan
sağa; Atğm. Ali Rıza
İmren, Atğm. Altıner
Turan, Atğm. Ferhat
Soydemir, Atğm.
Oktay Öztekin, Atğm.
Özdemir Erkal, Atğm.
Yıldırım Erim, Atğm.
Muammer Karaalioğlu. |
Arkadan ikinci sıra
soldan sağa; Atğm. Özkan
Subaşat, Atğm. Yalçın
Adaş, Atğm. Halis Pekşen,
Atğm. Ersoy Akdemir,
Atğm. Kamil Aydın,
|
Arkadan üçüncü sıra
soldan sağa; Atğm. Ayhan
Gel, Atğm. Erdoğan
Özsöz, Atğm. Nihat Koç,
Atğm. Osman Ciddi, Atğm.
Vecihi Serim, Atğm.
Erdoğan Över, Atğm.
Mustafa Türker, Atğm.
Osman Başçelik, Atğm.
Zeki Uçak |
|
Gaziemir - İzmir / 1956 |
|
Eğitimin intibak
safhasını Uğur
Uçaklarıyla
tamamladım. Bu
safhadaki Uçuş hocam
Hv.Plt Kd. Bşçvş.
İsmail Yüzüak idi.
Temel, Tekâmül
bölümlerini ise
AT-6’ larla yaptım
ve bu safhadaki uçuş
hocalarım, Yzb.
Selâhattin Babayiğit
ve Uçuş Grup
Komutanı Binbaşı
Fahrettin
Toydemir’di.
|
Pervaneli eğitiminin
bu üç safhasını hiç
zorlanmadan,
hocalarımla uyum
içinde bitirdim. 46A
Grubuna bröveleri
pervaneli kursunu
tamamlar tamamlamaz
verilmişti. Ancak
bize, okuldan Jet
Pilotu olarak mezun
olacağımız söylendi
ve Jet Eğitimi
bitirdikten sonra
brövelerimizi
takacağımız ifade
edildi. |
|
İlk Uçuş Hocam |
|
İsmail Yüzüak |
|
|
|
|
Jet Eğitimdeki kurs
süresince uçuş hocam
Ütğm. Doğan
Yeşil’di. Yeşil Hoca
ile ilk intibak
uçuşuna AT-33 ile 24
Haziran 1958
tarihinde çıktık. Bu
jetle ilk uçuşumdu
ve bende inanılmaz
duygular bırakmıştı.
O dönemde bir yandan
da evlenmeyi
plânlıyordum. Ancak,
Eğitim
Komutanlığından
gelen ve pilot
adaylarının jet
eğitimini bitirmeden
evlenmelerini
yasaklayan emir
bütün plânlarımı alt
üst etmişti.
Hazırlıkların tümü
tamamlanmış, İzmir
Orduevi rezervasyonu
yapılmış,
davetiyeler
dağıtılmıştı. Artık
geriye dönüş
düşünülemezdi. |
AT-33
Jet
Eğitim
Uçağında
|
|
|
|
29
Haziran
1958’de
İzmir
Orduevinde
yapılması
plânlanan
düğün
davetiyemi
vermek
için
Filo
Komutanı
Yb.
Haydar
Tunçkanat’a
çıkmış
ve
bir
şey
söylemeden,
önündeki
evraklara
gömülmüş
çalışmakta
olan
komutanın
masasına
usulca
davetiyeyi
koymuştum.
Çok
disiplinli,
bir
o
kadar
da
anlayışlı
olan
Tunçkanat
yarbay,
evvelâ
davetiyeye
şöyle
bir
bakmış,
sonra
kafasını
kaldırarak
“Emirden
haberin
yok
mu?“
diye
sormuş
ve
cevap
vermeme
fırsat
bırakmadan
“yarın
sabahki
uçuşunu
takiben,
filonun
T-11’i
seni
alıp
İzmir’e
bıraksın;
Düğününü
yaparsın.
Ertesi
gün
Pazar,
Pazartesi
de
benden
sana
izin.
Salı
sabahı
da
T-11
gelir,
seni
alır,
dönersin”
demişti.
Böylece
güzel
bir
düğünle
eşim
Meral’le
evlenmiş,
Salı
günü
de
birliğe
dönmüştüm.
Jet
Eğitimi
bitirmeme
daha
iki
ay
vardı.
Ama
düğünde
üniformama
bröveyi
takmayı
da
ihmal
etmemiştim. |
Jet
Eğitim’de
46B
Grubuna
çok
hızlı
bir
program
uygulandı.
Ben
bütün
temel
hareketleri
tamamlayarak,
31
saat
45
dakikada
yalnız
kalmış,
bunun
içinde
sadece
üç
sortisi
yalnız
uçuş
olmak
üzere,
toplam
53.05
saatte
kursu
derece
ile
bitirmiş
ve
altın
bröve
ile
ödüllendirilerek
pilot
olmuştum. |
|
|
|
Jet
Eğitim
Mezuniyet
Töreni |
Hava Kuvvetleri Komutanı Pilot Orgeneral Hamdullah Suphi Göker |
Teğmen Ersoy Akdemir'i Altın Bröve İle Taltif Ederken |
|
Sağda Hava Eğitim Komutanı Hava Pilot Korgeneral Zeki Belgin, |
111 nci Jet Eğitim Filo Komutanı Hava Pilot Yarbay Haydar Tunçkanat |
|
Eskişehir
/ 25
Ağustos
1958 |
|
O günlerin gözde uçağı F-86 idi. Bu güzel şekilli tayyare ile uçmayı çok arzu ediyordum. Jet eğitimi derece ile bitirenlere uçaklarını seçme hakkı tanıyorlardı. Ancak 46B grubunun atandığı Balıkesir, Bandırma ve Diyarbakır’da F-86 yoktu. Ancak tayinimi Balıkesir’e istemek avantajım oldu. 191 Filoya (Ceylan) atanmıştım. Bu filo benim ilk gözağrım, ilk kıtamdı. Ayrıcalıklı
olan ise, bu sürecin, havacılığın
şövalye devrinin son dönemi olmasıydı.
Her havacının doymaksızın güzelliğini
yaşadığı ve bir daha asla geri
gelmeyeceğine kanaat getirdiği bir
dönemdi. Ne mutlu ki, sonu da olsa bu
havayı ucundan tatmak ve yaşamak şansını
yakalamıştık. |
|
191 nci Filo Personeli Toplu
Halde |
Ayaktakiler soldan sağa; Plt.Bçvş.
Şefik Aslan, Yzb. Şevket
Odabaşı (Filo Bakım Sb.),
Plt.Bnb. İsmet Ergin, Plt.Bnb.
Hamdi Baştuğ (Filo
Komutanı), Plt.Bnb. Ahmet
Yıldam (Filo Harekat Sb.),
Plt.Bnb. Adnan Suner (Filo
Eğitim Sb.), Plt.Tğm. Yılmaz
Akçakoca, Plt.Tğm. Doğan
Perk, Plt.Ütğm. Sedat
Çelikyay. |
Ütğm. Kaya Altan (Filo Silah
Sb.), Plt.Tğm. Fahrettin
Göker, Plt.Tğm. Erhan Özer,
Plt.Tğm. Orhan Okçu, Plt.Tğm.
Zeki Uçak, Plt.Tğm. Ayhan
Işıtman, Plt.Tğm. Celal
Sürmene. |
Kanattakiler soldan sağa;
Plt.Tğm. Yalçın Adaş, Plt.Tğm.
Yüksel Cömerter. |
F-84G
uçağı kokpitinde;
Plt.Tğm. Ersoy Akdemir. |
Balıkesir / 1958 |
|
F-84G Uçağı İle Eğitim Uçuşu Öncesi |
191 nci Filo / Balıkesir / 1959 |
|
191 nci Filo Pilotları Toplu
Halde |
Ayaktakiler soldan sağa; Yılmaz
Hasdemir (57), Davut Orhun,
Sedat Çelikyay, Rıza Abraz,
Hamdi Baştuğ (Filo Komutanı),
Nevzat Akuç (Uçuş Grup
Komutanı), Ömer Çokgör, Adnan
Suner, Necdet Candan, Ergun
Timuçin, Başri Tunç. |
Oturanlar soldan sağa; Oktay
Savcı (57), Ersoy Akdemir (57),
Erhan Özer (57), Ayhan Işıtman
(57), Yaşar Yıldırım (57), Orhan
Okçu, Zeki Uçak (57), Fahrettin
Göker (57). |
Önde uzananlar; Esat Çetindağ,
Ercüment Örge. |
Balıkesir / 1959 |
1958 Yılının ikinci yarısında başlayan
F-84G ile olan beraberliğim, 1960 ihtilâliyle beraber F-100
birliklerine yeni atanacak pilotları
seçmek için üsleri dolaşan heyetin
Balıkesir’e gelmesi ile son buldu.
Aslında, F-100’lere tayin olduktan
sonra, her iki muharip tayyare ile uçma
bahtiyarlığını 2 sene daha sürdürdüm. Balıkesir’de
iken, F-100 ile uçmak her zaman
hayallerimi süsleyen bir fenomen
olmuştu. Balıkesir’den, Fabrikaya bakım
için her F-84 götürüşümde F-100’lere
gıpta ile bakar, acaba bu muhteşem
tayyareyle uçabilecek miyim? diye Allaha
dua ederdim. Dualarım kabul görmüş
olmalı ki, geri hizmetler de dâhil tam
16 sene bu uçakla uçma şansına eriştim.
Hem de en güzel döneminde. 1957 devresi
içinde F-100’e ilk tayin olan ve uçan
kişi ben oldum. Tayinim 1 nci Ana Jet
Üs, 113 Korsan Filoya çıkmıştı. Bu
uçak, Hava Kuvvetleri pilotlarına hep
ilkleri getirmişti. A/B ile 16,500 lb.ye
çıkan itiş gücü, süpersonik uçuşlar, her
inişte kuyruk paraşütü kullanmak, 50 bin
fit muharebe tavanı, nükleer bomba
taşıma kabiliyeti, tamamen hidrolikle
çalışan uçuş kumandaları, çok uzun
menzili ve gövde sağlamlığı bu ilklerden
bir kaçıydı. |
1963 Yılında, Soğuk savaş ihtiyaçları
çerçevesinde Türk Hava Kuvvetlerinin ilk
Darbe filosu (FBS) olarak tanzim ve
teçhiz edilen 111 nci filoya atandım.
Bundan sonra 24 saat esası üzerinden bol
QRA nöbetli darbe pilotluğu ve eğitimi
başlıca uğraşımız oldu. |
|
113 ncü Filo'da
F-100
Uçağı İle Eğitim
Uçuşu Öncesi |
Eskişehir / 1961 |
|
|
Darbe
Rolünde
Girdiği
İlk NATO
Denetlemesinde
1 nci
Kategori
Olan |
111
nci Filo Pilotları |
|
Üs Komutanı Plt.Alb.
Hulusi Kaymaklı,
Uçuş Grup Komutanı
Plt.Yb. Tarık Gökeri
ve Filo Komutanı Plt.Bnb.
Fuat Gündüz ile
F-100 Uçağı
Önünde Toplu Halde |
Eskişehir / 1963 |
|
Toplu Halde Uçak
Başı |
Soldan sağa;
Ayhan Sohta, Cem
Kolerkılıç,
Osman
Kayadibinli,
İzzet Öztarhan,
Yaşar Demirbulak
Sinan Bilge,
Burhan Özkan,
Ersoy Akdemir |
|
Eskişehir / 1964 |
|
|
Hava Kuvvetleri
Komutanı
Hava Pilot
Orgeneral İrfan
Tansel
Tarafından
İmzalanmış |
1 Ocak 1964
Tarihli
Kıdemli Pilot
Unvanı
Sertifikası |
1965 yılında daha evvel Malatya-Erhaç’a
intikâl eden ve 111 Filonun ardından
Darbe Filosu olan eski Filom 113’e tayin
oldum. Burada da kesintisiz aynı görevi
sürdürdüm. 1969 Yılında F-100’e tip
değiştirecek olan 172 nci Filonun
modernizasyonunu tamamlamak için bu
filoya Harekât subayı olarak atandım.
Kısa bir sürede pilotların F-100 intibak
ve eğitimleri tamamlandı ve girilen ilk
NATO denetlemesinde Filo Av-Bombardıman
rolünde 1 nci Kategori olmak başarısını
gösterdi. Malatya’da itibarî 7
sene görev yaptım. Bunun iki senesi
Lisan kursu ve ABD’de Uçuş Emniyet kursu
olarak geçti. 1971 yılında Üs Komutanı
Tuğg. Tarık Gökeri, beni 172 nci Filoya
Komutan olarak atamayı düşündüğünü
söyleyerek fikrimi sordu. Her pilotun
idealinde olan bir görevdi. Ama
Malatya’da yedi sene kalmıştım, Filo
Komutanı olursam en az iki sene daha
kalmam gerekecekti. Bu ise çocukların
okul durumlarını ciddî şekilde
etkileyecekti. Çok onur duyduğum bu
görevden beni affetmesini söyledim. O
sene tayinim harekât subayı olarak NATO
6 ncı ATAF Komutanlığı-İzmir’e çıktı.
|
|
|
Uçuş Emniyet Kursu / Birleşik
Devletler - 1968 - 1969 |
|
Hava Kuvvetleri Komutanı
Hava Pilot Orgeneral Emin
Alpkaya Tarafından
İmzalanmış |
25 Şubat 1975 Tarihli
Komutan Pilot Unvanı
Sertifikası |
|
Komutan Pilot Unvanı
Şildi |
|
Komutan Pilot
Brövesi |
|
111 nci Darbe Filosu |
Eskişehir / 1976 |
|
F-100 Uçağı
İle 16 Senelik
Beraberlikten Sonra Son
Geri Hizmet Uçuşum |
Eskişehir / 1976 |
|
F-100 Uçağı
İle 1000 Saat Uçan
Pilotlara |
North American
Havacılık Firması
Tarafından Verilen
Belge |
|
|
F-100 Uçağı
İle Ses Hızının
Üzerinde
Uçan Pilotlara
|
North American
Havacılık
Firması
Tarafından
Verilen Belge |
|
Bu tayin, benim Karargâh görevlerimin
başlangıç noktası oldu. 6 ncı ATAF
Karargâhında harekâtçı olarak 5 sene
görev yaptıktan sonra, 1976 sonunda
İzmir Hava Eğitim Komutanlığı
karargâhına yine Harekât Sb.yı olarak
tayin oldum. 1977 yılı içinde ise bir
mesaj emri ile Genelkurmay Harekât
Başkanlığı, NATO-CENTO Tatbikatlar Kısım
Amir Vekili olarak atandım. Bu görevde
ancak 4 ay kalmıştım ki, Yurt Dışı Hariç
Görev kapsamında NAPOLİ- COMAIRSOUTH
Karargâhına, Taarruzi Harekât Kısım
Amiri olarak tayinim çıktı. |
|
NATO Karargâhı Subay
Kulübünde Bir Sosyal
Etkinliğe Katılırken |
Napoli - İtalya / 1978 |
1980 yılı eylül ayında, Hâriç görevden
yurda döndüm. Tayinim Bursa, Yenişehir
Hava Meydan Komutanlığına çıkmış, bu
arada ihtilâl olmuştu. Eşyalarımı
gümrükten çıkartamadan, gidip birliği
teslim aldım. 1984 yılına kadar 4 sene
bu görevde kaldım. |
|
6 ncı Ana Jet Üs
Komutanı Hv.Plt.Tuğg.
Mustafa
Köseoğlu'nun
|
Yenişehir
Meydanı'nı
Ziyareti |
|
1981 |
1984 Yılında, bu defa Harekât Plân
Daire Başkanı olarak, 6 ncı ATAF
Komutanlığı’na tekrar atandım. Beş
sene sonra, 1989 yılında, Kurmay Yar Başkanı olarak çok sevdiğim
ve bir üyesi olmaktan daima gurur
duyduğum Hava Kuvvetlerinden emekli
oldum. |
|
6 ncı ATAF Kurmay Yar
Başkanlığı Makamım |
|
Emeklilik Ve Terfi Töreni |
6 ncı ATAF Komutanı Hv. Plt. Korg. Öner
Dinçer'den |
Hava Kuvvetleri
Emeklilik Şildini Alırken |
|
NATO 6 nci ATAF Komutanlığı
İzmir / 30 Ağustos 1989 |
Bu emeklilik merasimi ile her ne
kadar askerlik hayatım sona
erdiyse de, Uçuculuk hayatım bir
10 sene daha devam etti. Bu defa
altımda süpersonik bir uçak
yoktu ama, İzmir Delta Havacılık
Kulübü’nde mütevazı L-18
uçağımız ile hem gençleri
uçuruyor, hem de uçuş zevkimi
devam ettirmiş oluyordum. 2001
Ocak ayında bu zevkimde son
buldu. |
|
Delta Havacılık Günleri |
Piper Cup L-18 Uçağı |
Kuşadası - Efes Meydanı /
1990 - 2000 Yılları |
Şimdilerde, Eşim, 2 kızım ve
iki torunum ile emekliliğin
tadını çıkartmaya
çalışıyorum. |
|
Dalyan-Muğla / 1990 |
|