Japon uçak gemisi Zuikaku, hava grubunun değişimi için Kure limanında bekliyordu. Mercan Denizi Savaşı'nda üç bomba isabetiyle ağır hasar gören Shokaku uçak gemisi kuru havuzda bakım ve onarımdaydı. Geminin kuru havuzda aylarca kalacağı bilinmekteydi. Sonuçta, Amiral Nagumo savaşa beş uçak gemisi yerine, aktif durumda bulunan dört uçak gemisinden 1 nci Uçak Gemisi Grubu'nda Kaga ve Akagi uçak gemileri, 2 nci Uçak Gemisi Grubu'nda Hiryu ve Soryu uçak gemileri ile girmeyi planlamıştı. Japon uçak gemileri, Pearl Harbor'a 7 Aralık 1941'de, Avustralya'da Darwin'e 19 Şubat 1942'de ve Hind Okyanusu'ndaki Colombo'ya 10 Nisan 1942'de yapılan saldırılara katılmıştı ve bu nedenle personel yorgundu. Japonlar uzun menzilli keşif düzenlemesinde de karmaşıklık içindeydiler. Japon denizaltıları da görev yerlerinde geç konumlanmış olduğu için, Birleşik Devletler donanmasına ait uçak gemileri kuzeydoğuya herhangi bir tehdit altında olmadan ve görülmeden kolayca ulaşmışlardı. Bundan dolayı, Japonlar Midway Savaşı'ndan önce Amerikan uçak gemilerinin yerleri hakkında kesin bir bilgiye sahip olamamışlardı. Ayrıca, Japonlar telsiz haberleşmesinin yoğunluğundan Amerikan denizaltılarının faaliyetlerinde bir artış olduğunu tespit etmişlerdi. Savaş başlamadan önce bu bilgiler Amiral Yamamoto tarafından bilinmekteydi. Buna rağmen elde edilen bilgiler doğrultusunda  planlamalarda bir değişikliğe gidilmemişti. Amiral Yamamoto muharebe gemisi Yamato ile denizdeydi ve yerinin belirleneceği kuşkusuyla elde ettiği bilgileri telsiz ile Amiral Nagumo'ya bildirmemişti. Buna karşın Amiral Nagumo bu bilgileri kural dışı olsa da Tokyo'dan almıştı.

Japon donanma gemilerinin birbirleriyle ve Japon ana karasıyla yaptıkları JN - 25 olarak tanımlanan şifreli haberleşmeleri, Amerikan ve İngiliz şifre uzmanları tarafından çözülmüş, Amiral Nimitz'in eline çok kıymetli bilgiler geçmişti. Hawaii'deki Hypo telsiz istasyonunda görev yapan Joseph J. Rochefort komutasındaki  ekip, Japonların şifreli haberleşmelerini çözmüş, 4 veya 5 Haziran'da Midway Adası'na saldırı yapılacağını ve Japon hazırlıklarının tamam olduğunu Amiral Nimitz'e bildirmişti. Japon şifre kitabının uzun süre değiştirilmemesi, Amerikan şifre uzmanlarının çok önemli bilgilere kolaylıkla ulaşmasını sağlamıştı.

Saldırıdan önce Amerikalılar elde ettikleri bilgilere göre bütün hazırlıklarını yapmışlardı. Örneğin; Amiral Nimitz, Japon donanmasının dört görev gücünden daha az olmadığını, uçak gemilerinden oluşan ana görev gücüne sınırlı sayıda hızlı geminin eşlik ettiğini biliyordu. Bu durum ise uçak gemilerinin uçaksavar savunmasının sınırlı olması demekti. Amiral Nimitz savaşa, Japonların dört uçak gemisine karşılık, üç uçak gemisiyle girecek ve kuvvet dengesini sağlamış olacaktı. Çünkü Amerikan uçak gemisi grubu Japonlara göre daha büyüktü. Japonlar ise Amerikan Donanması'nın  savaştan önce yaptığı bütün bu hazırlıklarından ve kuvvetlerinin durumundan neredeyse habersiz kalmıştı.

6. MİDWAY SAVAŞI:

İlk hava saldırıları:

İlk hava hücumu 4 Haziran 1942'de dokuz B-17 "Flying Fortress"in saat 12:30'da Midway Adası'ndan kalkışıyla başladı. B-17'ler dört saat sonra 570 mil batıda Japon nakliye filosunu bulmuş ve yoğun uçaksavar ateşi altında bombalarını bırakmıştı. Bu saldırıda bombalardan bazılarının isabet ettiği rapor edilmişse de, aslında hiç isabet kaydedilmemiş ve hasar meydana gelmemişti. İlk isabet ertesi sabah erken saatlerde PBY "Catalina" uçağından atılan torpidonun Akebono Maru nakliye gemisinde patlamasıyla oldu. Japonların ilk saldırısı Amiral Nagumo'nun emriyle 36 pike bombardıman, 36 torpido bombardıman, 36 av uçağının 04:30'da kalkışıyla başladı. Ayna zamanda sekiz arama uçağını devriye görevi için kaldırdı. Kalkış önceliği diğer uçaklarda olduğu için bu uçaklar bir saat 30 dakika geç havalanmıştı.

Japon keşif düzenlemeleri, görevlendirdiği bir kaç uçakla araştırma yapılacak bölgelerin kapsanmasının zorluğu ve  görev gücünün kuzeydoğu ve doğusundaki hava durumunun iyi olmaması nedeniyle yetersizdi. Amiral Yamamoto'nun hatalı düzenlemeleri ciddi bir sorun olmuştu.

Amerikan radarları düşmanı bir kaç mil mesafeden tespit ettiği için uçaklarını çok kısa bir süre içinde kaldırıyordu. Saat 06:20'de, Japon uçak gemilerinden kalkan uçaklar Midway'de bulunan Amerikan üssünü bombalayarak ağır hasar meydana getirdi. Midway'den saldırıdan az önce havalanan deniz havacılığı pilotları neredeyse servisten kalkacak olan F4F-3 "Wildcat" ve eskimiş F2A-3 "Buffalo" uçakları ile Japonları önlemiş ve ağır kayıplar verdirmişti. Amerikalılar eskimiş uçaklarıyla Japonların dört bombardıman ve en az üç "Zero" uçağını imha etmişti. Buna karşın havalanan Amerikan uçaklarının bir kısmı muharebenin ilk dakikalarında düşmüş, birkaçı hasar görmüş, sadece üssüne geri dönen iki uçak uçabilir durumdaydı.Toplam olarak üç F4F-3 "Wildcat" ve 13 F2A-3 "Buffalo" uçağı Japonlar tarafından düşürülmüştü. Midway Adası'na saldıran Japon uçaklarına açılan yoğun ve isabetli uçaksavar atışları ile birçok Japon uçağına hasar verilmiş ve fazla sayıda uçak da yok edilmişti. Midway'in savunmasının güçlenmemesi için, birliklerin 7 Haziran 1942 tarihinde adaya gelmesinden önce başka Japon saldırıları beklenmekteydi. Amerikan bombardıman uçakları üslendiği Midway'de yakıt ikmali yaparak Japon istila kuvvetlerine karşı hücum ediyordu.

Japon hava saldırılarına karşı Midway'de konuşlanan uçaklar birkaç saldırı ile cevap vermişti. Bu hava saldırısına katılan altı TBF-1 "Avenger" uçağı ile Hornet uçak gemisinden ilk kez görev uçuşuna çıkan VT-8 Torpido Filosu ve dört B-26 "Marauder" uçağının tamamı torpido ile silahlandırıldı. Japonlar bu hava saldırısında neredeyse hiç kayıp vermemiş, buna karşın bir TBF-1 ve iki B-26 dışında diğer Amerikan uçaklarını düşürmüştü.

Mevcut planlamaya göre Amiral Nagumo mevcut uçakların yarısını yedekte tutuyordu. Yedekte tutulan uçaklar, biri pike bombardıman filosu, diğeri torpido bombardıman filosu olmak üzere toplam iki filodan oluşmaktaydı. Torpido bombardıman uçakları Amerikan muharebe gemilerine karşı kullanılacaktı. Pike bombardıman uçaklarına henüz silah yüklenmemişti. Midway hava hücumuna katılan uçuş liderleri yaptığı değerlendirmede ikinci bir hava saldırısının gerektiği sonucuna varmışlardı. Amiral Nagumo saat 07:15'de yedekte tuttuğu uçaklara, yüzey hedeflerine temas ettiğinde patlayan genel maksat bombalarının yüklenmesi emrini verdi. Yükleme 30 dakikadır devam etmekteyken, saat 07:40'da Tone kruvazöründen kalkan keşif uçağının pilotu büyük bir Amerikan savaş gemisi filosunun batıda bulunduğunu bildirdi. Amiral Nagumo  verdiği emri hemen iptal ederek, keşif pilotundan detaylı rapor istedi. Aradan 40 dakika geçtikten sonra keşif pilotu Amerikan savaş filosunda sadece bir uçak gemisi bulunduğunu bildirdi. Pilot diğer uçak gemisini tespit edememişti. Amiral Nagumo kararsız kalmıştı. 2 nci Uçak Gemisi Komutanı Amiral Tamon Yamaguchi, Hiryu ve Soryu'da bulunan 18 "Val" uçağı ve yarısı hazır durumda bulunan av uçakları ile acil olarak saldırılmasını Amiral Nagumo'ya önerdi. Amiral Nagumo bu durumu bir fırsat olarak değerlendirmemişti, çünkü Midway'e giden uçaklar kısa sürede dönecek ve hazırlanarak yeniden görevlendirilecekti. Bu esnada önceki görevler için  uçuş güvertesindeki faaliyet nedeniyle devriye görevine çıkacak uçakların hazırlanması için başka silah seçeneği yoktu. Ayrıca, uçağın uçak gemisinden kalkabilmesi için 30 ile 45 dakikalık bir zaman gerekmekteydi. Amerikan uçak gemilerinin varlığına ait bir teyit alamayan Amiral Nagumo, Japon planlarında kesin bilgiye göre hareket edilmesi istendiğinden harekete geçmedi. Ayrıca, saat 07:53'te başlayan Amerikan hücumu nedeniyle Midwey'e  saldırının tekrarlanmasını gerektirmişti. Son değerlendirmelerde ise başka bir değişiklik olmamıştı. Amiral Fletcher saat 07:00'da kalkışı başlatmış ve uçakları Japonlara doğru yol almaya başlamıştı. Amiral Nagumo ise harekete geçmemişti. Planlamalara sıkı sıkıya bağlı kalan Amiral Yamamoto ölümcül bir hata yapmıştı.

Japon filosuna saldırı:

Bu arada Amerikan uçak gemilerindeki uçaklar zaten kalkış yapmaktaydı. Sabahın erken saatlerinde, silahlı devriye görevi yapan PBY bombardıman uçağı Yorktown uçak gemisinde bulunan filo komutanı Amiral Fletcher'e düşmanın görüldüğünü rapor etmiş ve Amiral Spruance'a uçakların Japonlara karşı tekrar kalkışı için emir vermişti. Yüzbaşı Miles Browning kalkış emrinin ayrıntıları üzerinde çalışmaktaydı.

Saat 07:00'den bir kaç dakika sonra Enterprise ve Hornet uçak gemilerindeki uçaklar kalkış yapmaya başlamıştı. Bu arada Amiral Fletcher saat 08:00'da tamamlanan keşif uçuşlarını Yorktown'dan izlemişti. Bu noktada, değişik tipte uçaklarla (Av, bombardıman, torpido) büyük hedef topluluğuna saldırılacağı için Amiral Fletcher ikinci ve önemli emrini verdi. Bu emre göre, farklı tipteki uçaklar azar, azar kalkış yapacak ve hedef üzerinde aynı anda bulunacaktı. Bu uygulama Amerikan saldırısının etkisini azaltmak ve kayıpları arttırmakla beraber, rastlantı eseri Japonların karşı saldırısını zayıflatmış ve Japon uçak gemilerini korunmasız bırakmıştı.